Þjóðin er vanda vafinn
vargar í stórri hjörð,
útrás var herlehg hafinn
hrylling sú vakti gjörð
.
Gjörða sinna iðrast eigi.
Elskar ljótar hygðir.
Hörða smánar vizku vegi.
Varla þekkir dyggðir.
Dabbi, Leibbi, Labbi, Sibbi,
Lubbi, Kobbi, Ebbi,
Rabbi, Hebbi, Böbbi, Bibbi,
Bubbi, Tobbi, Stebbi.
Enginn Hlebbi. Ooooooo.
Dyggðum prýddur, Drottni kær
dýrðarljóminn mestur
yndisþokka og unað ljær
elsku Hlewagestur.
Hlewagestur hér er sestur
hérna brestur Vímus orð.
Hann er bestur, hann er mestur,
hann er lestarstjór´um borð.
Borða má ég bara graut,
bættan öngvu salti.
Allt það sem ég áður naut
orðið er að gjalti.
Gjalti stráði götur á
Geiri karl frá Skarði.
Fyrir kerru Blesa brá
bóndinn eitilharði.
Harðan kjarna kjaft að bar
klígju varð að bera
Undir niðri eplið var
eins og grjóthörð pera.
Perustefni margan mann,
um mundir þessar príðir.
Galla á því einn ég fann,
á því margur stríðir.
Stríð er hafið! Herskriðdrekar,
hríðskots- mynda blóðugt -stefið.
Vart það dylst - ég vildi frekar
vera heima að bora í nefið.
Nefið upp í vindin vísar
vestan áttinn gerist hörð.
Út í haga Fáfnir frýsar,
fótum treður kalda jörð.
Jörðin snýst og snúningurinn
snjó og flestu öðru veldur.
Nælon-Batman-búningurinn
bráðnar ei þótt kvikni eldur. Glottir eins og fífl
Eldur í arninum logaði létt
lýsti upp stofuna mína.
Í blaðiinu sá ég fagnaðar frétt.
Framsóknin ennþá mun skína.
Skína mun hann skært um sinn,
ég skil að bændur fagni.
Blessaður Framsóknarflokkurinn,
þótt farinn sé Hagðag Bjagni.
Bjagni sagði bakvið tjöld
bagsa þeig í leyni
Ósýnleg þau egu völd
okkug veldug meini
Meinsemdin er myrk & flá
mörg i þessum heimi.
Þessu veldur vöntun á
vingjarnlegu streymi.
Streymir áin lygn og ljétt
löng er ferð til sjávar.
En út við stóra Kögu klett
Kerling ennþá ráfar.
Ráfar kerling kletti hjá
kíkir út á hafið.
Angann vill hún aftur sjá.
Eitthvað hefur tafið.
Tefja vindar, tefja straumar
tefur snjór.
Þeir verma ennþó volgir draumar
og volgur skór.