Þakka fyrir ljóðið Lepja
(sem) lýsir dimmu vetra
Úti myrkur er og nepja
(en) aðeins núna betra

Betra væri ef bundinn væri
blauður XXXX í vatni djúpu
og að krabbinn kóngaskæri
kroppaði í augun gljúpu.

XXXX = einhver af þeim fjöndum sem sugu og sjúga enn

Gljúp þau virðast, augu úlfs,
illa kann að rekja.
Nitur setur hér til súlfs,
síbölvuð þín frekja.

[ ATH ! ]
Hér er ekki alveg rétt að verki staðið . . . & reyndar eru mörg næstu innlegg heldur ótótleg. Helztu ágallana hef ég merkt með rauðu. Vakni einhverjar spurningar um þessa gæzluráðstöfun, skal viðkomandi bent á einkapósthólf mitt.
- m/vinsemd - z n ó j -

Freklegur og fruntulegur
frussar hérna á mitt líf.
Kvarnarlaus og truntutregur
tapað hefur geð sitt Kíf.

Kíf er ávallt yndisauki,
ygldu þig og grettu.
Úalegur raukn að rauki,
reygðu nú og brettu.

[ ATH ! ]
- m/vinsemd - z n ó j -

Brettu upp ermar bjáni litli
blasir við mér andans þurrkur
hættu þessu fjárans fitli
farðu að yrkja skrítni lurkur.

Lurkur yrkir laki hundur,
lærðu núna sagnir beygja.
Fálegur er þessi fundur,
fastar núna þarft að eygja.

[ ATH ! ]
- m/vinsemd - z n ó j -

Eygja mátt á mátt minn kæri
en máttvana þú ert að streða
sestu núna laust á læri
lærðu síðan vísu að kveða.

kvað sér þarna Kveldúlfur
kvæðamaður hljóðs
hann er morguns eldúlfur
yrkir þér til hnjóðs.

Hnjóð ég merki mér til heiðurs
mæti sveinn.
Egglaus gengur greitt til hreiðurs
gaukur einn.

Einn á ferli er um nótt
engum við hann líkar
konur nuddar upp við ótt
engar vilja ann slíkar.

Einn nú ert, von tvö verðið, [ ? ? ? ]
vargur ríður rollu.
Bráðar viltu slíðra sverðið,
síðan kaupa kollu.

Slíkar eru sjúkar.
Súr er rifinn.
Sælar, signt mjúkar;
Sjálfur lifinn.

- - - - -

[ ATH ! ]
Þú mættir gjarnan vanda kveðskapinn betur á köflum, Kífinn minn kær . . .
- m/vinsemd - z n ó j -

Slíkar vonir veikja trú
og vesöld kveikir ljósið bjarta
hagsældar um höldum brú
og hoppum niður djúpið svarta.

Svarta hefur sálu mjög
sínu eðli leynir
sá er iðinn lærir lög
lögbrot seinna reynir.

Reynir Trausta traust mitt á
traust á reynir varla.
En reyni ég við Reyni þá
reyni ég við karla.

Karl á sína kerlu fór
karl og vildi reyna
drígir karl nú heljar hór
haldi karl ei eina

Of sein - nokkrum sinnum

Svörtu búin yst sem innst
afar litlu skjóli.
Veit að strákum flestum finnst
fegurst ver' á bóli.

Reyni orði inn að skjóta,
einstaklega penu.

Karlar þessir knáir eru
kasta hratt inn vísum.
Kvikni ekki ótt á peru
enga færð frá skvísum.

Einu kem ei orð' á blað,
upp úr piltum vellur.
Hana nú og hvað með það
‹hurð á eftir skellur.›

Skellir kella hurðum hratt
hylur bil og kekki.
hellir velling vísna bratt
viljan skil ég ekki.