Er eitt spurningamerki ekki nóg?
Er ekki meiningin að það dugi?
Heldur þú að þú lærir ekki smátt og smátt hvað er við hæfi hér? (Og velkominn Blátönn.)
Stendur þú í þeirri meiningu að spurningin sé meiri spurning eftir því sem spurningarmerkin séu fleiri?
Er nokkur svo vitlaus að halda slíku fram?
Er það ekki alger fásinna?
Er hún ekki í tunnunum?
Fásinnan?
Hvaða fásinna?
Er líklegt að einhver hjer þekki mismunandi fásinnur í sundur ?
Á ég að dunda við að flokka fásinnurnar hér í fásinninu?
Er lítið við að vera hjá þér?
Er lítil viðvera hjá þér?
Er viðvarandi fásinna?
Hvaða fáfræði er þetta?
Er það ekki rétt að sá sem alldrei spyr verður ávallt fáfróður?