Sköllóttur var Skalla-Grímur (skiljanlega)
Raun þessa hann reyndi að laga;
risti torfu úr beitarhaga.

Hagamelinn heldri vilja halir búa.
Íbúarnir á það trúa,
almúganum burtu snúa.

Í snúsnú leika litlir krakkar ljúft um jólin.
Sumum þykir sexy, galin,
Sara - frá Alaska - Palin.

‹Brestur í óstöðvandi grát og íhugar að segja af sér kveðskaparstörfum›

Palin stundar pólitík og prýði stóra.
Hún mun blása á blakka fýra
og Bandaríkjahreppi stýra.

Stýra vildi stundum, konan, stóru landi.
Fáir voru 'á fljóðar bandi,
flokki hennar eykst nú vandi.

Vandi er í vísnagerð að velja orðin,
merking þeirra þekki hirðin,
þyngsta stundum er hún byrðin.

Byrðar má ég burðast með, í blíðu´ & stríðu;
verkur stöðugt vex í síðu,
í veðri köldu jafnt sem þíðu.

Þíðu lauk í þessu mikla þorskastríði.
Ætli þjóð vor bana bíði
að Bretar oss í garnir ríði?

Ríður á að reyna´ að finna réttar leiðir.
Vegir margir, beinir, breiðir,
beint til vítis liggja, greiðir.

Greiðlega hér get ég þess og greini frá því
að vissulega er ég á því
er þó sjálfur varla að ná því.

(Ath: rímorðin eru ekki öll eins, framburður ræður: fráðí-áðí-náðí)

Þvílíkt væl og vesen er í vísnagjörðum.
Það er svo í heimi hörðum,
hér er bara von á spörðum.

Rautt er nef og nasir eru næstum fullar
Helgi bjóla í sultu sullar
sultardroplnn niður bullar.

Bullar foss í stríðum straum, samt stirðnar klaki.
Finnst mér líkt og frostið leki
og fannir verði að glæru bleki.

Blekfullur og blindaölvaður bús ég teyga
þar til spritti má ég míga
og mökkaður í valinn hníga.

Hnígur, sígur seigfljótandi sigurvissa.
Mótmælendur heldur hissa
horfa á stjórnvöld okkur dissa.

Dissa, pæla, prísa, prúðir kyssa vöndinn.
enn mun hérna aukast vandinn
inn í myrkrið hvelfist landinn.

Landinn rann mér ljúft um kverkar, lyftist hugur.
Tvíræðar þá sagði sögur,
söng og lék og orti bögur.

Bögusmiður brasar hér og býr til kvæði.
Finnst honum það algert æði
að yrkja hér í ró og næði.