Einu sinni var kóngur í ríki sínu Útópíu, sem hélt heilmikla veislu. ‹Stekkur hæð sína› Hann bauð öllum þegnum sínum til veislunnar, þar flaut
En eins og gengur og gerist með skemmdan mat þá veldur hann magakveisu hjá þeim sem hann borða. Því meira sem borðað var af skemmdum mat því meiri var magapínan. matur og drykkur yfir allt. Mikið var dansað og mikið húllumhæ.
Við háborðið sátu bestu vinir kóngsins og þeir fengu bestu veisluföngin. Næst eldhúsinu sátu þeir sem voru sniðugir við að næla sér í góða bita, áður en þeir næðu að komast að háborðinu. Þeir hömstruðu mat og sulluðu með hann, þeir jafnvel köstuðu honum út um gluggan frekar en láta aðra þegna njóta hans. Þeir þurftu jú að sýna að þeir væru betri og klárari en aðrir þegnar. Það gengu jafnvel sögur um að þeir stælust út með matinn og geymdu í öðrum ríkjum. Aðrir þegnar urðu að láta sér það næga sem féll af borðunum. Og þeir sem voru lengst í burtu fengu ekkert.
En þar kom að allur góði maturinn var búinn. Kokkurinn tók þá það til bragðs að bjóða upp á mat sem var farinn að skemmast. Nokkrir gestir tóku eftir því að maturinn var skemmdur og reyndu að vara aðra við því. Það var ekki hlustað á þá, af því að það var svo mikill matur og fólk orðið svo tryllt í veislunni.
Þarna lagðist helmingur þegnanna í magakveisu.
Hver átti að passa að maturinn væri ekki skemmdur? Kokkurinn? Matvælaeftirlitið? Kóngurinn? Þeir sem stálu matnum? eða þegnarnir?
Hverjum er það að kenna að maturinn kláraðist? þegnunum? kóngafólkinu? þeir sem tóku góðu bitana og hentu þeim frekar en að láta þegna fá þá?
svar óskast!!! (ef þú svarar spurningu sem er ekki listuð þarna settu spurninguna með svarinu)
Er myndin af kastalanum í Ammríku eða París? Ég alla vega kom í kastalann í París í sumar. Ósköp ómerkilegur kofi í samanburði við Sívertsensetrið.
‹Sníkir í nefið hjá Kargi›
‹Þiggur og byrjar að taka í nefið af áfergju›
AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH
‹Reynir að laumast í hina dósina›
Ætlaði nú bara að fá mér aðeins úr dollunni og skila henni svo aftur, má ekki bjóða þér sjúss í staðinn?
‹Réttir Kargi vasapela með óræðu innihaldi›
‹snýtir sér› Þetta er hlandvolgt! ‹urrar› Þú hefðir bara átt að biðja um í nefið, kattarskratti.
Engar áhyggjur, ég geri það vafalaust á árshátíðinni.
Þangað til, Skál!
Í einhverri hlandvolgri drullu sem ég kann ekki mikið betri skil á en þú. ‹Klóarar sér í hausnum›
Hver átti að passa að maturinn væri ekki skemmdur? Kokkurinn? Matvælaeftirlitið? Kóngurinn? Þeir sem stálu matnum? eða þegnarnir?
Hverjum er það að kenna að maturinn kláraðist? þegnunum? kóngafólkinu? þeir sem tóku góðu bitana og hentu þeim frekar en að láta þegna fá þá?
svar óskast!!! (ef þú svarar spurningu sem er ekki listuð þarna settu spurninguna með svarinu)
Kóngurinn átti að segja matvælaeftirlitinu að hafa eftirlit með kokknum sem átti að sjóða slátur fyrir kónginn og þegnana. Þeir sem stálu matnum áttu að liggja á meltunni og fylgjast með því að Kóngurinn sæi til þess að kokkurinn eldaði nóg fyrir matvælaeftirlitið svo þeir lægju á meltunni og að þegnarnir fengju bara nóg til þess að kvarta sem minnst.
Maturinn kláraðist vegna þess að kokkurinn fór að elda of mikið fyrir matvælaeftirlitið í stað þess að elda ofan í kónginn sem átti að sjá til þess að eldhúsfólkið lægi á meltunni í staðinn fyrir að passa að þegnarnir fengju nógu góða bita til að þegja...
Því skulu þegnarnir borga....