Yrktu kerling vísu núna
þarf ekki að vera drápa
kvæði þarf um mjólkurkúna
sem um dyrnar var að rápa!
Regína er raunagóð
rausnar kona mesta´.
fyrir ofan Ívar stóð
stælta skáldið besta.
Þettað er skárra , já miklu betra.
Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er
Þaðer nú svo, Regína , karlinn er bara orðinn svona klár´.Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er
Allt í rusli skarn og skít
skömm er að öllu þessu,
sama klúðrið,hafna hlít
hrein-lega öllu þessu.
Jóla hátíð helg og tær
í hugum gleði vekur.
Augu barna skýr og skær
skuggan burtu rekur,
-------------------------------
Kátt er um jólin koma þau senn
krýkagleyðir jólanissar muna þau enn.
Hangikjetið góða og stærðarinnar steik
stöngum vel úr tönnunum,bregðum svo á leik.
Kveður nú við annan tón
tælast hraustir menn,
alla vega konu krákur leysa þeirra bón.
Brátt koma jólinn koma víst senn
Af eftirvævtings tilfinnyngu
í skinninu brenn!
Lappi kveður segir bless
bæ bæ segir stína.
Þau eru bæði sæt og hress
allt í þessu fína.
Grunað´ekki Gvendana
fastur er í horni
aldrei vantar endana
en brauðið má við korni
Lítur kunnulegum svip á offara og tyllir höku
Góða vísu gjöra skal
Gvendur er með pínu
upp í háum hamrasal
hendist ann á Línu.
Blessuð jólin koma brátt
börnin ungu fagna,
stundum greyin hafa hátt
hrína ,öskra , ragna.
Kátt´er á jólum koma víst enn
krakkarnir gleðjast og fulltíða menn,
kerlinga fansinn gargandi fól
færandi unað og gleðileg jól.
Hátýðar bragur og bærileg tíð
börnunum prúðum raunirnar líð.
Gjafmyldin sanna mörgum er ljáð
magnast í hukganum eylífðar náð.
Bergur fer til róðra röskur
ræsir lið,
Í skutnum eru faldar flöskur
fundust mið?
Malinn tóman á baki ber
Bjarni tófgusprengur
daginn langan heldur hér
hungraður,lotinn drengur.
Brauðmolar af borði falla,
bærist golan undur tær,
drukkin tæra vantar valla
vökvan góða jörðin fær.
Hér vill enginn yrkja rangt
orðaflaum að styrkja
Kvöldið verður kannski langt
og Kárahnjúka virkja!
,
Kvölda tekur kæru vinir
krásir vil ek snæða nú.
Við kveðskap eruð latir linir
Lútnum sínið enga trú.
Sef ek brátt
um rauða nátt.
Draumalandið birtist.
Martröð þrátt
leikinn grátt.
Að mér virtist.
Sofa á skerjum urtubörn
og synda um djúpin bláu,
létt á bylgjum taka törn
tangan landsins sáu.
Á einu á ég erfitt með að átta mig. Hvernig er hægt að 'yrkja' án stuðla? Þetta álíka hugsunarvilla og að segjast ætla að tala án orða, það gengur ekki upp. Áhugasömum bendi ég á greinina Að yrkja á Íslenzku eftir Jón Helgason prófessor.
Um sk. óhefðbundin ljóð hef ég heyrt þá skemmtilegu hugmynd að þau skildu kölluð 'ljóðir' (kk), hér er ljóður, um ljóð, frá ljóði til ljóðs. Skemmtilega svipað 'the real thing' en samt ekki alveg; auk þess sem orðið 'ljóður' nær ágætlega yfir kosti þessháttar 'kveðskapar'.
Þegar dagsins byrta dvín
dvel í skugga húmsins.
Um að gera Maja mín
mættu hress til rúmsins,.