3 sneiðar af súpukjöti
3 bakaðar kartöflur (vel stórar) með smjöri og sýrðum rjóma
3 stórir skammtar af salati með fetaosti
slatti af brúnni sósu
1/2 l. af vatni

Þetta er það sem sonur minn borðaði í kvöldmatinn! Sérdeilis frábært þar sem það þarf yfirleitt að tala ofan í hann hvern einasta bita! En ekki í kvöld! Í kvöld höfðu foreldrarnir ekki undan að bæta á diskinn.

Sumarið hlýtur að vera komið.

Maturinn sem endaði í belgnum á mér.

Öll þessi dásamlegu verkefni sem við eigum eftir að klára.

Þakkirnar sem ég fékk fyrir það eitt að bera rakakrem á fætur gamallar konu.

Það er flókið.

Vinkonurnar mínar , frumburðurinn og mamma mín.

Engin þrasandi kerling nálægt mér.

Ekkert í augnablikinu. Sem betur fer er þó ekkert sem gerir það slæmt heldur.

Litlu hundahárin sem fljúga um herbergið í tignarlegum dansi og virðast ekki þurfa að koma niður.
Svo og kaffið og stúlkan mín. ‹Ljómar upp og brestur í söng›

Lalala viu viu víí
dúdididú lala
Lalalalal vííííííííí

Straujárn og hey.

Þrestirnir sem byggja sér hreiður og horfa bjartsýnir og áhyggjulausir til sumarsins.

Lífið og tilveran á degi sem þessum.

Besta fjölskyldufólkið mitt í heimi, sem skilur mig hreint og beint án skilyrða eða útskýringa.

Ánægjusvipurinn á kettinum sem að situr fyrir neðan hreiðrið og búinn að vera að naga þá sem duttu úr hreiðrinu. Ómetanlegt.

Dagur sem þessi gerir lífið þess virði að lifa.

En sjáðu til! Ungarnir hafa ekki enn broið sér leið út úr eggjunum sem eru óverpt.

Smartís í ís, smartísís! Já og velgja.

Ég minntist aldrei á neina unga, var það?