Þetta er dásamlegasta samsæriskenning sem ég hef verið flæktur í. Nú skyldi ég rita tvípunkt og sviga ef ég bara mætti. Afsakið óbundna málið en ég mátti til.

Ég hugsaði nú ekki lengra en að ég hélt að hann væri að stríða þér.

Æði rennur á mig mest
mögnuð vísna smíði.
Texi átti haltan hest
höfuðbólsins príði.
----------------------------------

Upprifinn. Það er algjör della að Hlebbi
hafi einhver áhrif á vísnagerð mína.
Með vinsemd .
Lappi.
‹Brestur í óstöðvandi grát›

Prýði lútsins lappi er
liðtækur í vísnakver.
Einsmans kvæða yrkingsvél
ennþá mjög svo fremri mér.

Viu Viu!

mér fyrirgefðu elsku ljúfi Lappi
mig langar síst að styggja aðra menn
en hlewagastiR loksins kom sá kappi
þig krefur víst um lagfæringu enn.

Mér finnst bara Lappi minn að þessi stuðlavilla sem þú gerðir eftir að Hlebbi kom sé nokkuð sem þú hefur ekki verið að gera undanfarið.

Enn má laga ljóðasmíð
læra vísur,bruðla.
Vorsins unaðs birtan blíð
bætir hugans stuðla.
----------------------------------
‹Starir þegjandi út í loftið›

Stuðlalækning stórkostleg
stendur fyrir sínu.
Aftur fannstu eðalveg
í óðmannsbrölti þínu.

Þínar bögur þekki vel
þær ég mátti kanna.
Af öðrum bera, að ég tel
eins og dæmin sanna.

Sannarlega vaknar vorið
vænti sumars betri tíð.
Unað ljóssins birtu borið
börnum Íslands ár og síð.

Síð er vömbin, súrt er gall,
seig er önd og lúin.
Giska er ég gamall kall
gjörsamlega búinn.

búinn tími gleðigaps
gætinn stíg til jarðar
oft til sigurs eða taps
eru hetjur barðar.

Barðar eru og marðar mjög
af mökum sínum snótir.
Kæra, eftir kýl og slög
er kallinn rétt þú skjótir.

skjóta má þá skrítnu menn
og skella í gólfið þegar
sem konur bláar berja enn
bara alminlegar

Þessi varð til alltof seint, en fær að fljóta með . . .

Búinn er ég með öll mín
merkilegu kvæði.
Senda vil ég þau til þín,
þú mátt eiga bæði.

- Áfram með þráðinn -

Almin´ lega er mér tamt,
oftastnær, að kveða.
Varhuga- er -vert, þó samt,
vísunum að spreða.

Spreðum vér og spreðum vér
og springum undan þunga
virðist nú yfir oss voma hér
verð bólgunga
veð bólgunga.

Bólgungan er býsna hrædd
að bregðist henni fimin.
Ástæðan er aldrei rædd,
ein í rúmið fer hún mædd.

Mædd er gamla Ranka Rún
rösk til verka gengur.
Er að bera tað á tún
töfrar sjást ei lengur.

Lengur en aðrir ég er með flest,
& oftast mér frekar vill há það;
en laglegum fljóðum þó lízt á bezt:
Ég er lengur en aðrir að fá það.