Vorblóm upp úr votri mold nú skríða.
Bráðum kemur bölvað hret
og bylur milli hríða.

Með bakkanum skurnin er brotin á eggjum,
með blaðinu síðan er matast.
Og það sem er umlukið alhvítum veggjum
ofan í sársvanga glatast.

Stúlkukindin Litja Ljót
lá í dópi og vændi
uns hún gerði yfirbót
iðraðist og sprændi.

Djöfull er hér drungalegt
og dapurt um að litast.
Fram úr hófi frið og spekt
finnst mér hérna ritast.

Vorsins ylmur grasið grær
gæjist blóm úr moldu
Himins bláminn tindrar tær
töfrar lífs á foldu.

Fýkur yfir fjöllin,
svo fagurt er
Skríður yfir sandinn,
sólin þar til fer

Vetur kveður vorsins blær
væntum sumars hlýu
Harpa byrjar,fagnað fær
frelsis vinir,nýu.

Sumir vilja sumar,
sól og laufin græn.
Heldur vel þó humar,
heitan, enítæm.

Hausta tekur, laufin safna litum,
leggur kul frá suðurskautinu.
Í Tasmaníu, áður en við vitum,
af sér varpa lauftré skrautinu.

Örin eins og örskot flaug,
örin gegnum hausinn smaug,
Billa í höfði bilaði taug,
Billi upp í nefið saug.

Golíat minn, kannski gefur þú mér
glæsilegt parrukk á skallann.
Haustkuldann finn ég því hausinn er ber;
helstan það tel ég nú gallann.

Þó lundin súrni linnulaust
leggst sem mara á vitin.
Lítið hef á láni traust
ljót og veðurbitin.

Sigið er á seinni hluta sunnudagsins.
Núna vil ég njóta fagsins,
njörfaðs máls í formi bragsins.

Enn hér næðir norðan gola
nýstingskuldi ekki frost.
Út í mýri ráfar rola
ræfilsleg með engan kost.

Flækist Enter fullur hér um þræði
finnst hann sjálfsagt vera hér eitt æði
ég veit engan mann
vænni en hann
eða betri að kveða hér kvæði

,
Upprifinn og Enter eru
eftirlætis drengir hér.
Skabbi karl og Billi beru (Bilaði)
bærilegir þikir mér.

Dettur mér oft drasl í hug
dembi ég því hingað
Þegar gamli fer á flug
fjölgar vísum kannski´ um tug.

Þúsund vísur ort hef eg
ég orðið kunni'að virkja
Nú hrýtur deyfðin hræðileg
nú hætti ég að yrkja.