Fríður er og föngulegur,
fróðari en prestur.
Alvitur og ekki tregur,
allra manna bestur.

Þetta gæti nú bara átt við mig, svei mér þá. ‹Ljómar upp›

bestur geng ég bótaveg
blítt við fólkið tala
Brattur hryssu Braga dreg
blessuð ljóðin gala

Bestur ertu Herbjörn hér
að henda frá þér tening
Íþrótt sú er ætluð þér
en engan gefur pening.

Of seinn.

Galar hérna gaur sem er
galnastur af öllum.
Engum hér það framhjá fer
að fólið líkist tröllum.

Tröllatyppi veiðum vér
voðaleg úr potti.
Kartöflur og smoltið smér
smakka ég og glotti.

-bjúga altso

Ef þú hefðir sagt strax að ljóðið væri um Tröllabjúgu þá hefði ljóðið verið gott og gilt En TröllaTyppið er hinsvegar ofstuðlun kæri Speisi.

Takk fyrir það Offari, höfum þetta þá svona.

Tröllavillan hörð og hrjúf
hindrar mínar bjargir.
Agalega stinga í stúf
stuðlar allt of margir.

Marga stuðla mátti sjá
malla í einum potti.
Leyst það var, en líka þá,
lengur enginn glotti.

Glotti ég hér glimrandi,
gaspra eitthvað þvaður.
Baslar enn einn byrjandi,
breiddin víkkar maður.

Maður einn er magnaður
mönnum engum líkur.
Þjóðinni hreinn hagnaður
hæfileikaríkur.

Ríklyndur og ráðandi,
rausnarlegur, séður,
hagmæltur og heillandi,
hælinn, alla gleður.

Gleði ekki skortir sker,
skáldabræður virkjast.
Andans sálir Óðins her,
aðeins vaxa´ og styrkjast.

Ég hef lengi haft gaman af góðum ljóðum en hér eru margir sem misnota góða hæfileika.

Styrki ykkur góður guð
gæfu öllum veiti.
Orð mín eflaust teljast tuð
Trúmann ég þó heiti.

Heitir karl því hér og nú
að henda ei inn kvæði.
Nema fjalli um tröll og trú,
traust það eru fræði.

Fræði öllum gera gott
gæfu veita styrk.
En fáviskunnar skaða skott
skæðu verða myrk.

myrkur er í mínum hug
mætti löngu rúinn
hvergi finn ég döngun dug
djörfung alveg búinn

Búið hef ég bjart mig um,
betri tíð í krísu.
Þökk sé honum Skabba skrum,
skellt get saman vísu.

Vísu er ég voða þver
viðurkennist hér og nú
Sé mér boðinn sjeniver
sjaldan neitar þessi frú