1, 2
‹Býður öllum á þræðinum sem vilja losa sig við skjaldkirtilinn upp á geislavirkt joð›
Ég l[b]ét vélina í gang áðan.[/b]
‹Hrökklast afturábak og hrasar við›
Þjer þjáist greinilega af joðskorti á afar háu stigi. Eigi er nóg með að bókstafur hins illa vaði þarna uppi heldur gætir greinilegra áhrifa á heilastarfsemina, yður mistókst að hafa feitletrunina rjetta. Hafið þjer leitað hjálpar hjá Vímusi ?
Allt er vænt sem vel er geislavirkt, það segi ég alltaf.
‹Kemur með nokkur tonn af plútóníum. Ljómar upp (í bókstaflegri merkingu)›
Jeg tel joðskort vera næstversta hörgulsjúkdóminn, fast á hæla skyrbjúgs.
Er ekki til eitthvað skárra ætilegt við þessu en söl og þari?
‹Hryllir sig›
Blóðleysi hefur mjög lík áhrif, en þar er einmitt oft um járnskort að ræða. Við því er rautt kjöt og rauðvín einstaklega gott.
Joðskortur er greinilega hræðilegur fyrst hægt er að lækna helvítið með þurkuðum þara. Ég ætla á hinn bóginn að hleypa út slatta af blóði til að geta læknað mig með steik og rauðvíni.
‹Makar joði á Tigru›
‹Nuddar sér upp við Hvæsa›
Fandinn salfur. Eg áta að að eg þáist af salgæfum og alvarlegum oðskorti.
Fandinn salfur. Eg áta að að eg þáist af salgæfum og alvarlegum oðskorti.
‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›
Meinarðu:
„Frændinn kálfur. Ég hata það að ég þráast við af saltgæfum og alvarlegum roðskorti.“
‹Klórar sér í höfðinu›
Það örlar á "j" skorti á mínu lyklaborði. Einungis er ætlaður 1 hnappur fyrir þann staf og þarf sá hnappur einnig að deila "j" og "J" eða litlu og stóru joði.... asnalegt ekki satt.
Þetta er enn verra hjá oss. Þar hafa j og J einungis einn hnapp og þurfa stundum að deila honum með tölustafnum 1.
‹Býður öllum á þræðinum sem vilja losa sig við skjaldkirtilinn upp á geislavirkt joð›
‹Smakkar smá, en bara smá.›
Hjálpi mér bara, það er kominn húmoristi í hópinn.
Gvuð minn almáttugur, húmoristi!
1, 2