Áramótaheitin heit ég strengi.
Hefur samviskan mig plagað lengi.
Helst ég lofa að háma í mig af keti,
hampa víni og að liggja uppi í fleti.

Betra tópak ætla og að reykja,
eina nýja dýrategund steikja.
Kneyfa meira af koníaksins fljóti,
kannski draga úr gosþambi á móti.

Fullnægingin fæst með því
að festa mann í snöru.
Ég óska böðlum enn á ný
endalausri möru.

Ég lokafærslu legg hér inn
á liðnu gömlu ári.
Ég ætla nú að sofa um sinn
í svörtu draumfári.

Læt ég flakka loka orð
því liðið er nú árið.
Í kvöld ég rjúpur ber á borð
og bragða Fálkans tárið.

Úti glymur glamurshvellur,
glitra stjörnuljósin bleik,
en mig þjakar eyrnarhellur,
eftir sprengingu og reyk.

Loft er úti mengað móðu
mælir fullur liðið ár,
Hvar eru skáldin gásska góðu?
Gæjist úr auga lítið tár.

Bölli kom og Billi fór
býsna góð þau skipti.
Það er eins og eðaljór
asnanum burt svipti.

Nýtt ár í garð er gengið
gott er veður heims um ból.
Ennþá hafa fögnuð fengið
fleiri um þessi jól?

Tóbakskorni treð í nef,
tárast mjög og dæsi.
Með President ég prúttað hef,
pontu á mig splæsi.

Í mútur býður millur tvær,
mér það vekur kæti.
úr seðlavendi varla nær,
varaþingmannssæti.

í húsdýragarði grútfúl skildi
og gröm við mann sinn Svana
því fjarska mikið Finnur vildi
fara uppá hana

(Það var keyrt á bílinn minn í gærkvöldi eða nótt.)

Ákeyrsla og afstunga
ollu nokkru tjóni.
Allt of marga aumingja
eigum við á Fróni.

Ég vil leggja lagið til
lífs svo batni hagur:
Veiti birtu, brosi, yl
blíður mánudagur

Ég var of seinn á „Kveðist á“:

Skátablæti skáldi gæti
skapað nokkur læti.
Skátinn sæti, frár á fæti
flýði skáldakæti.

Af því hér var á það minnst
og um það margur bragurinn
svo endanlega indæll finnst
mér alltaf föstudagurinn

Laugardags- í ljúfum -reit
lætur mér að dreyma
Unað vekur ástin heit
og ævintýrin heima

Lít ég yfir leiðasvið
lúinn sit og þegi
Af því hvergi gáfust grið
ég græt á mánudegi

Ef er gjörla út í hött
ómur bræðralagsins
verður ekkert voða brött
vísa mánudagsins