Þettað mun ég þyggja vel
og þola löngum stundum.
þegar mætast skauvi og skel´
skröltandi á fundum.
Þegar draumar verða vottir
væri nær að fróa sér,
Framtíð sú er fjandi dökk
fullur skal ég vera.
Læðist að mér skelving skökk
skæting muntu bera.
Allttaf þegar ég fer á fjörur
fjandinn gengur laus,
Allttaf þegar ég fer á fjörur
fjandinn gengur laus,
þá hjól - er gott að hafa börur
og hálfan sviðahaus.
Bráðum kemur stekkjastaur
og stelpurnar hann fíla,
Bráðum kemur stekkjastaur
og stelpurnar hann fíla,
-Þar sem lekur svartur saur
setur hann digra stíla.
Svo er von á Giljagaur,
gleðst þá einhver snótin.
Bráðum kemur Stekkjastaur
og stelpurnar hann fíla,
þó að hann sé þakinn saur,
hann þénar líka góðan aur,
því Stekkjastaur og Grýla eru' að díla.
Of sein...
Svo er von á Gijagaur
gleðst þá einhver snótin.
Fullur regst á stakan staur
stæltur upp á fótin.
Velktist hann í vava lengi
von átti á ungri snót, ( Þettað er rétt hjá þér Goði ! Þakkir fyrir ábendinguna,. )
( Lappi)
Fyrriparturinn er meingallaður. Engin veltist í vafa,
heldur velkjast þeir í vafa. Í-ið er ekki forliður heldur
áhersluatkvæði, þannig að vaffið verður áherslulaust
og stenst ekki sem ljóðstafur.Önnur hendingin er bragljót,
þó ekkert segi í neinum bragreglum að það sé ólöglegt,
enda sjást þannig braglýti hjá flestum löngudauðum
bragsnillingum í vísum, rímum og kvæðum.
Æfingin skapar meistarann, áfram með smérið.
Ég breyti því fyrripartinum örlítið.
Velktist hann í vafa lengi,
valdi að lokum unga snót,
sem elskað hefur ótal drengi,
eftir fyrsta stefnumót.
Áfram piltar yrkið nú,
eina gamanvísu.
Áfram piltar yrkið nú,
eina gamanvísu,
um eina rollu, yxna kú
og ansi graða hnísu.
Berti gamli nautnanaut,
naut sín best í kvígu.
Berti gamli nautnanaut,
naut sín best í kvígu.
aldrei böllin á´sér braut
bóndi loks í gröf hann skaut
þingi okkar þykir gott
að þegja yfir jólin.
[i]´
Þingi okkar þykir gott
að þegja yfir jólin,
Ætli öllum finnist flott
för í ræðustólinn?
Frostið herðir grenjar hríð
hörð er norðanáttin, ( Búin að laga vitleisuna, Uppi , þakkir)
( Lappi .)
Vitlausir stuðlar hjá Lappa.
‹Valhoppar yfir Lappa
›
þingi okkar þykir gott
að þegja yfir jólin.
Verður eitthvað öl og flott,
yfir heim og bólin.
Alldrei hef ég hlotið sæmd,
hress þó áfram skála.
Alldrei hef ég hlotið sæmd,
hress þó áfram skála.
þegar flaska fríð er tæmd
finnst ei nokkur sála
fer nú andinn ögn í ró
allir pokar tæmdir
Fer nú andinn ögn í ró
allir pokar tæmdir
Burt frá gömlu Gestapó
góðir drengir flæmdir.
Fyrsta æskuminning mín
má að sönnu teljast
Fyrsta æskuminning mín
má að sönnu teljast
þegar mátti móðir fín
minn við getnað kveljast.
Inn í heiminn okkur hér
öllum þröngvað var
Inn í heiminn okkur hér
öllum þröngvað var.
Áður bumbu inní vjer,
áttum heima þar.
Grátur síðan heyrðist hár
heimurinn var stór.
Grátur síðan heyrðist hár
heimurinn var stór.
Faðmur hlýr og föðurtár
fögnuðu oss í kór.
Veröldin er himinhá,
hér er gott að vera.
Grátur síðan heirðist sár
heimurinn var stór.
Mikið sratti er karlinn klár
kvennmannslaus drýgir hór.
Á Esjunni er kólgu kúvur
kætast jólasveinar brátt,
Veröldin er himin há
hér er gott að vera.
Þar sem kunntan gapir grá
göslast ég og séra.
Á Esjumnni er kólgu kúvur
kætast jólasveinar brátt,
Veröldin er himin há
hér er gott að vera.
Drekka kók og kveðast á,
og kjamsa á sviknum héra.
Á Esjunni er kólgu kúfur
kætast jólasveinar brátt,
niður hana strunsar Stúfur
og stefnir beint í suðurátt.
Jólasveinar einn og átta
öllum gefa brátt í skó.