Flest þau ágætu ljóð sem ég hef hér rekið augun í eru í stökuformi, eitt og annað flækist með. Þetta hæfir í raun ekki jafn virðulegri síðu og baggalúti því ekkert er eins "halló" og eitthvað "miðjusvall" (m.v. tíma). Ávallt hefur það þótt vera móðins að yrkja frekar eitthvað nýstárlegt, t.d. atómljóð með bókstaflegri (ok ekki) myndrænni framsetningu, eða eitthvað nógu andskoti fornt!
Því skora ég á skáld baggalúts að kasta hér fram dróttkvæðum, háfleygum atómljóðum eða öðru í svipuðum tón!
Ég bendi yður allranáðasamlegast á Frændaljóðabálkinn minn, ótvíræðum hæfileikum mínum til sönnunar. Til að gleðja aðdáendur bálksins get ég einnig bent á að 8. ljóðið var að birtast á vefnum rétt í þessu.
Jæja Krull, sjáðu hvað þú hefur opnað fyrir‹Bendir sturlaður af bræði á ljóðið hans Skabba› , ég ætla að vona að þú sérst stoltur af sjálfum þér!
nú verður ekki aftur snúið ...
Mér lýst vel á þetta Glúmur..þetta verður athyglisvert. Skabbi er rokinn af stað og byrjar þetta..reyndar vona ég að þetta eigi eftir að verða athyglisverðara en það er orðið...
Skabbi
labbakrabbi
nabbadabbi
Skabbi
ég þarf smávegis stund til að venjast atómsforminu
milli beið þess bjöllu
beri aftur sneri
stirður stafs og hurðar
stelir osts úr felum
Hana, er þetta nógu bévíti dróttkvætt fyrir þig?
Sér hann kveða
sér hann kyrja
miklir skálda magar.
Vill hann streða
við að byrja
kann þó bágt til bragar.
Og svo ein á trúarlegu nótunum fyrir svefninn
Meðan ofar
moldu sefur
Bussa sonur Bussi.
Illu lofar
litlu gefur
Gussa faðir Gussi.
ljóð án brags
ok beittra stuðla
lúnum brandi líkist
hollt mun hölum
hátt að fága
brýnd má eggjun bíta
andans steypu
ýmsir hyggja
grunnan poll má grugga
svo að djúpir
sýnist hölum
drulla verður drulla
‹Ljómar upp›
andans steypu
ýmsir hyggja
grunnan poll má grugga
svo að djúpir
sýnist hölum
drulla verður drulla
Þetta er satt á svo marga vegu! ‹Brosir eins og álfur›
Atómljóðin allvel hentu atómöld-u.
Nú erum í nýjum tíma.
Neita ég að hætt´að ríma.
rím
er aðeins lím
lím
er aðeins slím
Já rím er aðeins slím
Gagnslaust er að brjóta blað
og bragarhætti lofa
Skeyti ég þá skít í það
og skýst svo heim að sofa.
Andans fróðum ann ég góðum atómljóðum
þó vil meinbug þennan taldan
það er hvað þau birtast sjaldan