Nafni mættur nú er fjör
nú má skera köku,
Býður okkur brauð og smjör
bakar hann nú stöku.
Stökur hef ég stöku sinni,
stakar hent hér inn.
Bregst það þó og ljóð hér linni,
ljúfi karlinn minn.
Minn er allur magi sár
magurt sálar tetur.
Ef ég lítið ætti tár
eflaust liði betur.
Betur má ef bæta skal
böl er manninn kvelur
Hörmungar um hefur val
hver er það sem telur
Telur allflest eftir sér
yglibráin heiða.
Með brettaskífu burtu sker
bullukollinn leiða.
Leiða finn ég læðast inn,
laumast vil ég út,
koma mér á knæpu inn,
kneyfa öl af stút.
Leiðir mannsins liggja víða
um lönd & reginhöf.
Að endingu þó allra bíða
auðn & tóm & gröf.
Hananú - þetta var fullseint . . .
Stútfullur & stefnulaus,
stjarfur sit á mínum daus.
Reyni þó að halda haus.
Hugsa meðmér... eitthvað raus.
stút af bergi staupið tæmi
stend við barinn svalur
borðleggjandi bissnessdæmi
bjór drekk eins og hvalur.
of seinn
rausa drjúgt og ríf minn kjaft
ræflar engu hlýða
venju fyrir hef ég haft
hálfvita að níða.
Níða vil ég Nafna minn,
nær hann kemur aftur?
Ekki svara aulinn þinn,
aumi fylliraftur.
Níðingsverkin vann ég mörg
vond á langri ævi;
aumum veitti öngva björg,
illu beitti lævi.
-------------------------------
Raftar, fantar, rolur, grey,
ræflar, væsklar, dónar,
fyllibyttur - fuss & svei;
fúlmenni & rónar.
Rónar hérna ríma kalt
rugga skel í legi
Hvutti litli hvolpur skalt
hvína svo ég þegi
þagað get ei þunnu hljóði
þessarra manna les ég skrif
Kveldúlfur, Nafni, Natan óði
nú ættuð að prófa önnur lyf.
Lyfjum vil ég mæla með
í morgunsár að taka.
Daglangt í mig töflum treð
til að mega vaka.
Vök á frera framapots
frómi Baggalútur
Vin í landi ljóðagots
ljúfi vísnakútur
Vísnakútur vænstur er
veglegur og ljúfur.
Sterkur getur staðið hér
stundum nokkuð hrjúfur.
Hrjúfur gelti Haraldur
hvíta elti truntu.
Jeg er latur laxmaður
lötum gefðu kuntu.
Kunntu þetta, kunntu hitt
(kunnirð´ ekk´ að beygja
frónska móðurmálið þitt
- máttu bara þegja).
Þegja mættu margir hér
meðan Vímus talar.
Sannleikann ég segi þér
systur á ég falar.