Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist. Maðurinn heyrði þetta og hjóp þá í hendingskasti niður stigana í húsinu

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.
Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg!

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins.[color=redHann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin.ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur.][/color]

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig.
Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum.Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig. Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.
Skyndilega var hann orðinn valdamesti maður í heimi og hann hafði á einum degi gert Færeyjar að miðju alheimsins.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum. Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig. Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.
Skyndilega var hann orðinn valdamesti maður í heimi og hann hafði á einum degi gert Færeyjar að miðju alheimsins. Þá kom til sögunnar Lúðvík nokkur, hin frækni drekabani, sem Áslákur (söguhetjan okkar) hafði kynnst á sínum yngri árum þegar hann ferðaðist með um fenjasvæðin í leit að færeyjingum.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum. Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig. Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.
Skyndilega var hann orðinn valdamesti maður í heimi og hann hafði á einum degi gert Færeyjar að miðju alheimsins. Þá kom til sögunnar Lúðvík nokkur, hin frækni drekabani, sem Áslákur (söguhetjan okkar) hafði kynnst á sínum yngri árum þegar hann ferðaðist með um fenjasvæðin í leit að færeyjingum.
Lúðvík gekk hægt og rólega að Ásláki greip hann hreðjartaki og sagði: Á þú erfitt með að halda þvagi á næturna, gamli aulabárður ?

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum. Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig. Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.
Skyndilega var hann orðinn valdamesti maður í heimi og hann hafði á einum degi gert Færeyjar að miðju alheimsins. Þá kom til sögunnar Lúðvík nokkur, hin frækni drekabani, sem Áslákur (söguhetjan okkar) hafði kynnst á sínum yngri árum þegar hann ferðaðist með um fenjasvæðin í leit að færeyjingum.
Lúðvík gekk hægt og rólega að Ásláki greip hann hreðjartaki og sagði: Á þú erfitt með að halda þvagi á næturna, gamli aulabárður ? Skipti þá engum togum, heldur hrökk Áslákur undir eins í kút.

Einu sinni var maður á fertugsaldri sem átti erfitt með að halda þvagi á næturnar. Svo að hann ákvað að fara til læknis. Gallinn var þó sá að hann var með skelfilega mikla phobiu fyrir læknum. Hann ákvað að biðja lækninn um að vera nakinn. Læknirinn ákvað að slá til og fór þess vegna úr fötunum. Blasti þá við mér þetta svakalega örtyppi. Maðurinn skellti uppúr og fór að slá í typpið. Læknirinn varð bandbrjálaður, varði sig og kærði síðan manninn fyrir kynferðislega áreytni. Aumingja maðurinn kom í blöðunum og konan fór frá honum.
Líf hans hafði nú verið lagt í rúst og orðsoporið eyðilagt, hann ákvað því að flytja úr landi.
Hann flutti því til Færeyja og tók ekkert með sér nema tannbursta og pottaplöntuna Jónas. Maðurinn og Jónas eyddu mörgum stundum saman og urðu ástfangnir.
Sambúðin gekk einstaklega vel því maðurinn gat leyst þvagvandamálið með því að vera duglegur að vökva Jónas rétt fyrir svefninn.
Þeir gerðu allt saman, gengu eftir ströndinni, versluðu og unnu meira að segja saman.
Jónas fór þó, smám saman, að renna hýru auga til litla birkitrésins sem óx í bakgarðinum og fór að lokum að halda framhjá manninum með því. Eftir þó nokkurn tíma kemst maðurinn að framhjáhaldi Jónas og birkitrésins og verður bandbrjálaður. Í bræðiskasti sínu tekur hann Jónas og hendir honum fram af svölunum. Jónas brotnaði á götunni en náði að kalla til mannsins "Ég mun alltaf elska þig!" rétt áður en hann andaðist.
Eftir þetta atvik gerðist eitthvað í hausnum á manninum og hann fór og keypti sér byssu.Á leiðinni heim rak hann upp stór augu, því við honum blasti fullvaxin kvenkyns skjaldbaka. Sem sneri sér að honum og sagði dimmri röddu, Þú skalt fá þér þvaglegg! Og á því augnabliki sá hann ljósið og áttaði sig á tilgangi lífsins. Hann hljóp út á torg og æpti yfir lýðin: ég hef fundið tigang lífsins og ætla að segja ykkur út á hvað þetta gengur. Skyndilega voru allar stærstu sjónvarpsstöðvar heimsins komnar á staðinn og öll heimsbyggin stóð á öndinni eftir því að hann segði fólkinu hver tilgangur lífsins væri.
Hann gekk að skóbustaranum sem ávalt var með kassann sinn á torginu, gerði sér lítið fyrir og sparkaði hressilega í andlit varnarlausa skóbustaranns og sagði:
Vonandi gleymir þú ekki þessum greiða sem ég gerði þér af góðmennsku einni saman Skilur þú nú að tilgangur lífsins er þjáning?
Að þessu búnu tók maðurinn af sér skóna og fleygði þeim lengra en nokkurt auga eygði.
Agndofa mannfjöldinn á torginu virtist meðtaka boðskapinn því nú spörkuðu menn í andlit hvers annars uns torgið varð rautt af blóði. Fólk byrjaði að afhausa svart fólk og settu höfuðin á prik, maðurinn meig á sig. Mannfjöldinn hætti drápunum og fór að dæmi mannsinns, torgið skipti um lit og varð hlandgult.
Skyndilega var hann orðinn valdamesti maður í heimi og hann hafði á einum degi gert Færeyjar að miðju alheimsins. Þá kom til sögunnar Lúðvík nokkur, hin frækni drekabani, sem Áslákur (söguhetjan okkar) hafði kynnst á sínum yngri árum þegar hann ferðaðist með um fenjasvæðin í leit að færeyjingum.
Lúðvík gekk hægt og rólega að Ásláki greip hann hreðjartaki og sagði: Á þú erfitt með að halda þvagi á næturna, gamli aulabárður ? Skipti þá engum togum, heldur hrökk Áslákur undir eins í kút. Hann játaði þessa atburði í æsku en kenndi lélegu uppeldi af hálfu föður síns um.