Graður er ég gott er það
Gamna mér um nætur
Á morgnana ég mæti í bað
morknir eru fætur.
Fætur – hvílík fyrirbæri,
furðuleg;
nefnast – fyrir neðan læri,
nið´rá veg.
Vegagerðin veit samt ei
að virðast hníga
rök því vantar göngugrey
göngustíga.
Göngustíga oft ég geng
göngumóður oft á tíðum,
þreittur lúinn karl í keng
kotroskinn í frakka víðum.
Tröllin stíga trylltan dans,
trampa, stappa Óla skans;
ekkert hugsa, öll í trans,
um afleiðingar jarðskjálftans.
Tanz er vísa tærust snilld
trölladans en ofur mild.
Orðin skeytir vel að vild
verða ný en eru gild.
of seinn...
Skjálfta fæ í skanka mína
skeiðvöllin þú hitar.
Stend ég nú mín stúlka fína,
stand- víst kallast þessi -pína.
Gildur er minn göndull nú
góða stúlka væna.
Þú ert blíð mín besta frú
brátt mun á þig spræna.
- Tileinkað H. Austmann & BDSM klúbbnum "Ellismellum" -
Spræna vil ég, spinnegal,
á sprundin, bundin.
Upp svo tökum annað hjal
eftir fundinn.
Fundinn; -gaukur, fölbláleitur, feitur, páfa-.
Í Öskjuhlíð var einn að ráfa.
Offari reynir að kreista einhverju út úr sér þótt að hann sé gjörsamlaga andlaus.
Ráfar hér um rauðleit mey
rímar skáldið hróðugt.
Hennar barmur hoppar ei
hérna er það blóðugt.
Blóðug eru lærin nú,
fátt um fína drætti.
Afhverju vælir þú,
hélt þetta þig kætti.
Blóðugt gaukinn bústinn fann,
bakvið háa klöppina.
Nokkru síðar niður rann,
og néri stein við löppina.
Hræri ég með hraði
í hringiðunni, & flissa.
Sötra súkkulaði
- sannreynd er mín vissa:
í brennsjóðheitu baði
er býsna gott að pissa.
Pissar jafnvel prýðisfólk
pundar niður feitum.
Tvístígandi tæmum hólk
tundurdufli beitum,
við aðalsherrar heitum.
Heit er ræða hagkerfis,
hrynur brátt sá stafli
Fokið er nú fé-erfis
fagur horfinn kafli.
Kafli annar kemur þá
kannske öllu fegri
verður kaflinn varla sá
viðurstyggilegri.