Hoppa yfir hlewa...
Kvæðið mitt er klént og svart
köld er núna lundin.
Verður aftur bráðum bjart
blíð og góð sú stundin.
Stundum Hlebba stingur frá
stórlaxinn með þjósti
birjun einni aðeins brá
í Argaþrasis brjósti
Brjóstið mitt nú ber ég á
og bæli niður ekka.
Býsna stóra bjóra má
ég búast við að drekka.
Drakk hún mikið drósin sú,
dobbúlvodkíspræt með læm.
Þynnkan hana þjakar nú,
þreyta' og magakveisa slæm.
Vælir
Slæmir vindar virðast mér
vera hér á sveimi
Vildi heldur verma mér,
og vera í þessum heimi.
Heimi okkar heldur er
hroða á að lítast,
Samfylking og Sjallaher
stannslaust munu bítast.
Bítast hundar bitrir á
bjargað fær þeim enginn.
Gjarnan þykir gaman, þá
góður biti er fenginn.
fengist hefur reynsla römm
raunir allar stækka
oftast veldur skít og skömm
ef skruggur klæðum fækka
Fækka vil ég flíkum mínum
fara síðan bólið í
Finnur þykir fríður sínum,
fötin gjarnan kaupir ný.
nýtt og gamalt notað ljótt
nostrað fúskað vandað
heilbrigt lasið laust við sótt
ljúft eitt sér og blandað.
Blandað getum beiskan drykk
bætum meiru í.
Fljúgum þvínæst fyrir slikk
fljótt til Normandí.
Normandí þar allt neguli er fljótand'í,
og nagandi sláandi kelerý.
Held eg haldi beint á fillerí,
Hugs'ekki um svona batterý.
Afskaplega undarleg hrynjandi í þessu hjá þér Grámann og stuðlasetning í þriðju línu ekki rétt. Stuðull skal alltaf vera í þriðja braglið.
En hvað veit ég sosem...............
Já mér sýnist sem (í það minnsta) einum of margir bragliðir finnist í fyrstu línu hjá Garðshornsbúanum.
Normansþinur þekur jörð
þekur fagrar hlíðar,
Skógur vex um fjöll og fjörð
fara mætti víðar.
Víða kappinn vaskur fer,
víga glaður er'ann.
Hendur brýtur höfuð ber,
hestur gildur ber'ann.
Beran skalla blikar á
berst það ljósið víða.
Hárkollunni henti frá
hefur barta síða.
Síðir lokkar síður kjóll,
síðar buxur líka.
Stórir kokkar stór hóll (lagað eftir tilsögn)
stórir flokkar líka.
.
[gæt þín Gráman hér er ofstuðlað í 3.línu - kv.BP]