Farðu nú í fjós á mér
finndu þrengsl og varma.
Sleipiefni slettu hér,
slefað' yfir barma.

‹Roðnar›

píkusafaendaþarmaskapabarmaskafan mín
skelfing ertu lúin
sadómasóswingklúbbsöfughneigðaörlög þín
allri gleði rúin

Mikið eru þið góð skáld. Í alvöru. Ég hló mig máttlausan.

Rúin æru ung og blíð
ein er mærin glöð og fríð,
endranær í erg og gríð
yndi færir greddulýð.

greddulýður girnist klám
gríðarmiklar líkur
að harðni menn af þessum þrám
og þrútni við þær píkur

Hríðartrekki helvítis
hef ég þurft að smakka
Álaborgarákavítis
áhrifum má þakka.

Þakka máttu þrautarmein
þá er líf í körlum
innra með ef æsir svein
í útsvelgdum böllum.

Hálfstolið:

Vekur kenndir djúpar drós,
dillar, titrar, nötrar,
Skekur búkinn ltila ljós,
leikur, kaffi sötrar.

bölverkuR

Vekur hjá mér von um blíðu
vænsta rósin,
dráttinn eflaust fæ hjá Fríðu
fögur drósin.

Of seinn ,.

Sötrar tárið tregafull
teigar lítinn dropa
Vísa þessi bölvað bull
brátt þarf hún að ropa.

Ropar hann og rekur við
ræskir sig og hrækir
afskræma nú andlitið
óteljandi kækir.

Siða þarf ei sveina hér
sóma drengir góðir
Offi, hlebbi,skabbi ,sér
stundum verða óðir,. -- --- Snupr ,Meina ekkert illt með þessu.

krummo.

[obbobb... Skabbi, sér og stundum, stuðlar ekki saman... Skabbi]

Óðara skal aftanfrá,
ungmey rjóða vígja.
Stækka víst má stúlka þá
og stærri kindur rýja.

Guhvöð... ‹Flissar›

...

Rúin er sú rauða í dag
rífur kjaft að vanda
ég skal ef að leggst til lag
láta í henni standa.

Stendur gleið og á kostina kæn
kafrjóð í framan er daman,
vott geris skautið nú ber ég fram bæn
að ber meigum dúll' okkur saman.

‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

Samanklemmdum, sór hún ung,
sínum lærum halda.
Aldrei karla kynnast pung,
né kynhvöt sinni tjalda.

Tjalda ég til tveggja nátta
tek ég dömu með mér.
Tvisvar hana skal ég hátta;
hún svo bylta mun sér.

[obbobb... stuðlar í lágkveðum... Skabbi]