Ég er í vinnuni. ‹Brestur í óstöðvandi grát› Hvar eruð þið? ‹Starir þegjandi út í loftið›

Svona svona kúturinn minn við erum með þér í anda. Baggar eru aldrei einir.

Ég er heima í jólastuði. ‹Ljómar upp›

Ég er Leibbi Djass

En hvar ertu að Leibbi minn?

Ég er heima og allt að verða tilbúið.

Heima eins og er. Er að fara úr húsi til að vera með ættingjum.

Ég er heima, nýkominn úr jólabaðinu og allt saman.

Heima, komin í sparifötin og er að bíða eftir yndislega hamborgarhryggnum sem er í ofninum.

Ég er að skreyta rokkinn.

Ég sit fyrir framan tölvuna og skrifa þennan orðabelg. Njótið!

Ég er inni í herbergi að bíða eftir að Ríkið tilkynni að jólin séu opinberlega hafin.

Óttaleg forsjárhyggja í sjálfu sér en maður heldur í vanann. Hann er ágætur.

Ég er alltaf í vinnunni. Annað en sumir fýlupúkar.

Heima. Jólin. TAkk

Ég er í vinnunni og verð hér til 23. Einnig á morgun.
Jafn leiðinlegt og það er, þá verður einhver að vinna þetta starf eins og önnur og heilbrigðisgeirinn lokar víst ekki þó það séu jól.

Þú saumar þá kannski puttann á hann bróður minn? Hann var víst að fingurstýfa sig rétt fyrir kvöldmjaltirnar og neyddist til að halda til borgar óttans. Greyið.

Ha þarna talaðir þú af þér. Þú vinnur semsagt í Lyfju.

Ég er ferleg með nálina þannig að ég sauma ekki mikið. En ég gæti svo sem sprautað hann ef til þess kemur. Stífkrampi og svona þú skilur.

Þetta heitir nú ekki að tala af sér. Heilbrigðisgeirinn er stór og margar eru Lyfjuverslanirnar ‹ullar á Kroppinbak› Nei, nei, mitt starf er mikilvægara en það að selja óléttuprufur og parasetamol.