Fúllyndur fantur er hann
fer um dalinn þverann
hleð ég minn hólk
sem helsærir fólk
helst vil ég skjóta þig berann

Ort um hundingja druslu.

Gömul frétt:

Íslenskir strákar í Basri
áttu í heilmiklu brasi
en á síðustu stundu
þá sprengju þeir fundu
- með öllu - nema sinnepsgasi.

Á fyllerí Nornin víst fór
og fékk sér einn lítinn bjór
Duflað við drengi
daðraði lengi
En ekki hún drýgði samt hór.

Margir á djamminu daðra
við dömur og stundum við aðra.
Þú veist hvað ég meina:
oft hitti ég eina
stúlku, sem er strákur með farða.
‹Klórar sér í höfðinu›

"Ég held nú öll rök til þess hníga"
reit Huppa, ein rauðskjöldótt kvíga,
"að pussan á mér
sem prýðileg er
sé mest bara til þess að míga."

Hún Hallfríður húsfrú í Dæli
með Hlyni var í sínu bæli,
hún var glaðlynd og ör,
þar var gressilegt fjör,
svo kom Jónas með jarðskjálftamæli.

Upp þrýsti hann hnjánum að körun
Harður hann beið eftir svörun
en iðrin þau láku
vindi og hláku
Og gaf frú út stormviðvörun

Hann Indriði bóndi á Ósi
var aleinn í rammbygðu fjósi
og kýrrössum þá
hann kynntist og sá
allt lífið í glænýju ljósi.

Fannhvítir fróns eru hagar
freðnir og óróir dagar,
en komi hún nú
kvenmeyjan sú
sólin þá súldina lagar.

Hún Guðrún sígraða frá Lundi
gall vegna valsins á brundi:
"ef fengi að ráða
fengi þá báða"
fetti sig síðan og stundi

ófjálglega lýsi yfir frati
hve fjári er íslenskurati
umlaði í gær
við ástkæra mær:
"ansans!, mér stendur í gati"

Hér rímar limrurnar Ræpuþór
rosalegur hans máttur stór
Með orðunum allt
'ann drepur blákalt
Frá þrumum hann þiggur sitt vald yfir kór

Þessi limra er nú ísl/ensk... þið skammið mig þá bara ef ég er að gera rangt

There once was a man named Pungur
he wasn´t that verry þungur
He had a kött
that was út í hött
he ate him cause he had a big hungur

Nermal kom hér með snilldar afbrigði af limru. Húrra!

Ég mun einhverntíma fara í smiðju hans og gera eins. Sennilega geri ég það á Írlandi. Það væri viðeigandi.

Limruna Kveldúlfur kann
og kveðlinginn litla hann fann
hann línuna spólar
og spælingu gólar
og spangólar við annann mann.

Barmmikil og bústin er Lilja
Fær bólfæra menn til að vilja
Stúlkuna strjúka
og strákinn brúka
Samt vill skömmin ei skilja

‹Vonandi hefur offari skilið rétt!›

ferleg er kona frá Eyjum
fer hún í rúmið með peyjum
handrúnkar Villa
vel sleikir tylla
af hún víst ber öðrum meyjum.

Þegar Jeltsín kallaði á kútinn
Í kinnum svo rauður og þrútinn
Þá fékk hann að heyra
Að hann fengi ekki meira
Í pósti frá félaga Pútín.