Framan í andlit fagurt leit
fast ég hafði sofið
óljóst man ég atlot heit
og að blautt var klofið
Þrjóturinn Herbjörn Hafralóns
hann varð mér öllu fljótari
öllum er það fól til tjóns
tæpast finnst neinn ljótari
‹Þetta er ekki tileinkað neinum sérstökum enda á maður ekki að segja svona ljótt:›
Ljótari hef ei litið neinn,
lekur af þér horinn.
Að yrkja ertu alltaf seinn,
auli varstu borinn.
Borinn er og barnsfæddur
bugaður af losta
lítill er og lafhræddur
lamaður af þorsta.
Þorsta einum mikið má
mikla undir kúna
svei mér gaman það var þá
þegar ég átti frúna.
Frúna mína fær hann ei
fljótur til þess vittu.
Enda orðið gamalt grey
grænlendingur Ittu.
Ittu fann sér feyta bittu
fagur ann sér náunginn
skollan má nú kalla skittu
skítur hann þar gárunginn
Sólnes karl var svaka gaur
skáld í betra lagi,
hanns er bróðir Hrekkjarstaur
hamast sem naut í flagi.
--------------------------------
þettað er nýr ættbogi jólasveina
Sólnes er eldstur sinna systkina.,
Flagi hamast frygðargalin
fullsterk naut og baula hátt, í.
Karlinn lagði á Kaldadalinn.
Kólgu- þótt að legðist nátt -ský.
Ský á himni hrækja á
heiðvirt fólk á labbi
Ekki við það una má,
eyddu þeim nú Dabbi.
DABBI ER Á DÁDÝRSVEIÐUM
DÓRI HORFIR Á,
SKOTINN GLYMJA GRIMMT Á HEIÐUM
GEITHAFUR DAUÐUR LÁ.
Lánið elti líka Svein
lánadrottnar fund´ann.
Rassgat hans er rústin ein
þeir rið´onum og bund´ann.
Bund'ann fastann fljótamenn,
fyrir ofan hjalla.
Öngvir fundið hann hafa enn,
hann er enn að kalla.
Kalla má það þarfaþing
þind og grindar botna
fer jeg brátt á svaka swing
sveittur með kilfu brotna
Brotnaði víst bollinn einn
bölva skjálfta handa
Þú sem varst svo vænn og hreinn
ég vildi drykk í blanda
Blanda rennur björt og tær.
Blönduósi framhjá.
Við Blönduvirkjun vönduð ær
vel á heiði kann þá.
„Þá “er orð sem þoli vart
það finnst mörgum skrítið.
Ekkert bölv og eintómt kvart
inn í framtíð lítið.