sinti yfir sundin blá
síldarbátur
ţarna mátti fenginn fá
feikikátur
lagđi netin lúinn rýr
lítilátur
einskis var ţó annars fýr
eftirbátur
fćddi bćđi frú og hjú
fjarđarsnapi
draga mátti björg í bú
báruknapi
Hretar kalda, hríđar fjára
hvítur faldar snjór og ţýtur
Lyftist alda í ćrsl međ kára
Ćgis vald í fjöru hnýtur
mér er um og mér er ó
myrkur leynist hér í sjó
vaggar bátur bylgjast mar
bíđur kannski eitthvađ ţar
Eitt er víst ađ á mér sléttist
andlit hrukkna,
og brjóstkassinn af ţangi ţéttist
ţegar ég drukkna.
Öldur, unnur geysist grimm,
aldir áfram líđa.
Kvöldiđ kemur nóttin dimm,
karlar sitja og bíđa.
Eigi ţora út á haf
óveđur í stafni,
Unni ţeim sem andann gaf
allir brátt í hafni.
sćfari siglir nú
og lítur sér til handar
biđur bćnir í góđri trú
kemur brátt til strandar
Oft til lofts og sjávar lítur
lindisprúđur skipstjórinn,
Ef ei bára á skjeri brýtur
bíst hann strags í róđurinn.
----------------------------------
komiđ drengir dagur rennur
dólum út á fiski miđ.
sjáiđ hvernig sćrinn brennur
stöldrum hjerna ađeins viđ
----------------------------------
Hjer ég lóđa á löngum kabbla,
líst mér ţetta allvel á
leggjum netinn nćgan afla
í nótt viđ munum landi ná.