Hér setur hver setur inn eina ljóð-línu, hvernig skyldi það enda.
Hugsjónum þeim halda ei bönd.
Hugsjónum þeim halda ei bönd.
Höfuð setja að veði.
Hugsjónum þeim halda ei bönd.
Höfuð setja að veði.
Æða þeir um ókunn lönd
Afsakið meistarar Voff og Skabbi, en mér finnst að strax í annari ljóðlínu fari samhengið úr skorðum. Eins og Voff sé að tala um hugsjóna- menn en ekki hugsjón. Og Skabbi heldur því svo áfram. Þó hugsjónir geti hugsanlega, sett höfuð að veði. Þá talar Skabbi í framhaldinu um þá.
Eða misskil ég fyrstu línu, eða jafnvel alltsaman?
Elsku besti dordingull minn, held að þú meinir vel en þessi leikur er svona, hann á að fara sína leið, hér getur t.d. síðasta línan tengt þetta allt saman eða ekki, sjáum bara til. Fyrir utan að varla eru til hugsjónir, sjálfsprottnar eða innrættar, án höfuðs og þeirra sem bera höfuðin og hugsjónirnar, um lönd og strönd.
Kannski átta ég mig ekki á þessu. Er þá í lagi að síðasta línan sé út í bláinn?
Kettir út í beði. t,d.?
Ég las þetta þannig að hugsjónirnar halda þeim ekki í böndum...
Auðvitað er best að það sé eitthvað vit í þessu, en eigum við ekki að halda áfram með þetta?
Hugsjónum þeim halda ei bönd.
Höfuð setja að veði.
Æða þeir um ókunn lönd
ana að dánarbeði.
veit ég laglegt vísukorn
vangefinn ég er
ljótur er og frekar forn
veit ég laglegt vísukorn
vangefinn ég er
ljótur er og frekar forn
flugna- þekur -ger
Beinahrúgan bærði sig
blekbyttunni í
Höfuðbeini henti í mig
Beinahrúgan bærði sig
blekbyttunni í
Höfuðbeini henti í mig
hló svo óttafrí