Sjálfur er ég ekkert skáld en mig langaði að athuga hvort vilji væri fyrir hendi hjá skáldjöfrum þeim er hér yrkja, til þess að semja erfiljóð um kempuna stórkostlegu Charles Bronson. Fyrir alla muni leggið áherslu á fyrri hluta ferils hans, ekki þann seinni, þar sem hann elti bófa í göngugrind í Death Wish 5, það væri vanvirðing við Kúlið.
Með virðingu,
Hakuchi
Bronson við vísundinn barðist
Boli var hvítur sem snjór
Helköld hetjan varðist
Haltur svangur og mjór
Baulaði náfölur boli
Belsebúbb um nótt
Svalur Kalli ei svoli
Svæfð'ann undur skjótt
Bronson nú búð er spil
Brattur á önnur mið
Heldur til grænni haga
Hvar hvítir vísundar naga
Vertu sæll hetjan mín.
Brugðið er heimi, brestur og hrun
Bronson er horfinn, sá tvíeygði gosi.
Akademía Hollívúdd aldrei nú mun
afhenda Dauða-Óskar framar með brosi.
Þetta var ég sem var að fella tár yfir hjartnæmum kveðskap gest. Bölvað innsláttarkerfi.
Hinir Mögnuðu Sjö og hin Tor-hreina Tylft
varð tárvot Einn Góðan Veðurdag í Vestri.
Á Flóttanum Mikla varð brugðið mjög og bylt
er Bronson var nefndur í dánarfregnalestri.
Bronson er nú búinn
barasta að vera
reynist lífi rúinn
raun má stóra bera
Andafól með orfið
á 'ann vildi spæna
hans er vitið horfið
horfin burtu ræna
(orðsk. 'andafól með orfið' er auðvitað nútímamynd 'mannsins með ljáinn')
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Bronson hrumur loks sig lagði
og lífsins kvaddi spuna.
Orðin sem hann aldrei sagði
alltaf skal ég muna.
Bronson hann var brons stytta
brosið hans var gullið
barðist grimmt og góð skytta
glotti út í bullið
Hetjan Bronson barðist
Bitur í rúminu og sár
Að lokum sáttur lagði
í loka feril sem nár
Bronson var eftir Bronson-hliði skírður
Buchinsky var hans rétta nafn
Af heiðri var hann aldrei rýrður
Helst ætti að fá um sig safn
Hann er dauður, veslings kallinn
þannig fór nú það
dreirinn rauður, óhreinn skallinn
ætti að fara í bað