Reyndist víða ropa á borðum rjúpa soðin,
þrátt fyrir Sivjar bönn og boðin,
brjáluðust enda veðurgoðin.

Veðurguðir kaldann vetrar hreyfðu vind
svo úti hímdu karri og kind
Krapinn þakti mel og lind

Upp á fjöllum flækist ein, á fótum loðin.
Seinna verður í súpu soðin,
síst því munu reiðast goðin.

Um ráðherrann Siv, datt mér í hug þetta...

Þótt ráðherrans hjarta og heilan hug vinni
er flagð oft undir fögru skinni
fyrstu eftir skyndikynni

Hefur undir haddi dökkum haug af dellum;
útúrsnúðsins ótal brellum
umhverfis- og Sivjar-spellum.

rjúpu skjótum reynum þó að reyta fleiri
Siv mun ekki sýta meiri
sjúkt er þó ef enginn heyri

-----
ég er barn í þessum kveðskap, ekki batnar það við of mikla ákavítisdrykkju...verð að viðurkenna það

Fyrir þá sem flakka vilja um fjöll og skjóta,
án þess þó að bönnin brjóta,
er best að deyða þingmenn ljóta.

Smábarna er sá ljóti fjandans siður.
Að skjóta allt og alla niður.
Úti er nú ár og friður.

Og svo smá skot á skotveiðimenn:

Í gegnum miðið strákapjakkar stara.
"Stofninn þolir þótt ég fuglinn skjóti."
Skyldi þeir jafngeyst á fjöll upp fara
ef fuglavinir skytu smá á móti?

Ég má ei skjóta ,hugan deyfi,
hvað þá að við byssu hreyfi,
hvar fæ ég á þingmenn veiðileyfi

FRETA ÞEIR Á FUGLA ÚR BYSSUM
FANTAR ÞEISANDI Á HRISSUM´,
KVELLUR ÚR ÞVI TÓLI KJEMUR
KURLAR BEIN OG HJARTAÐ KREMUR
ÞVÍLÍK ÓGN OG ÞVÍLÍK FYRRA,
ÞAÐ Á AÐ LÁTA FUGLANA KIRRA.