Sumarið er tíminn, þegar allt er úti bjart......
Nei, ekki þegar það er sólmyrkvi.
Rétt er það, þó sólmyrkvar séu í raun algengari á vetrum hér á landi.
Sumarið er tíminn, þegar gott er að sitja úti á verönd í hádeginu, hlusta á fréttir og fá sér bita.
Sumarið er tíminn þar sem að lostinn vaknar og öll bílaplön borgarinnar verða yfirfull af ástarleikjum.
Ég elska lyktina af sinu á morgnanna.
Ljóðræn hrinjandi frasa þessa er óborganleg, hvílíkt nef!
Sumarið er tíminn með gyðinglegum gyðingahatara frá Ameríku
Sumarið er tíminn með grímseyksum hafís
Sumarið er tíminn með vatnið ólgandi af þrá eftir göngulaxi
sumarið er tíminn með klukkuna sumstaðar skakka
Þessar andskotans pöddur virðast koma með hverju sumri, þannig að ég nefni þær.
Mér dettur í hug ljóðlína þjóðskáldsins...
Humarinn og síminn
það er það sem ég helst vil
lélegur við rímin
og geri engu skil...
Þegar ég kveiki í Fossvogsdalnum.
Þá var nú gaman ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu og andar djúpt inn reyknum af sinunni›
Sumarið er tími íss í brauðformi. ‹Ljómar upp›
Snjólausir fjallvegir, hfið þið heyrt það betra‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við arfaklóru sem festist í skegginu›
Snjólausir fjallvegir, hfið þið heyrt það betra‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við arfaklóru sem festist í skegginu›
Jújú, þegar ekki er hægt að keyra um landið á snjó, þá heldur maður sig á snjólausum fjallvegum‹Starir þegjandi út í loftið og rifjar upp helstu fjallvegi›
‹Les hugsanir Ísdrottningarinnar›Lónsheiði var það ekki Lómagnúpsheiði
Ja ekki ætla ég aftur Trékyllisheiði að sumri til.
Sumarið er komið þegar beljur hlaupa um víðan völl
og verslunnamannahelgisfylliríið að nálgast
Sumarið er tíminn þegar birtann ætlar mann lifandi að drepa.