Landa minna er lítið vit,
ljótt frá því að segja.
Una sér við stripp og strit,
stynja svo og deyja.
Deyja margir dáðamenn
dröfn er grimm
Næturhríðin nærist enn
nóttin dimm
Dimmu, dimmu nætur
djöfull sig lætur sjá
Grimmd, grimmd lætur
gjöfull ei á sig fá
Fá hrútar kindur sínar að sinna?
Til skammdegisins hlakka?
Og konur gjafir fínar að finna
í fallegum jólapakka???
Jóla pakkar, heilög jól
Jesú barni lof og prís,
brátt á himni hækkar sól
heims um ból í Paradís.
„Paradísarfuglinn fló og gelti“
fullur Megas söng og spjó og svelti.
Spilverkið gaf hljóminn, hló og elti
og hlakkaði til að flengja þjó með belti.
Beltið herði ólin er
alltof víð
Sultur mikill svangur ber
sorgartíð
öfugmæli í tilefni jólanna
sorgartíðin síð og ár
sést ei víð í brúsum
gefist stríðust gullin tár
gleðin ríður húsum
Húsum varla hæfur í
Haraldur að austan.
Freyju hússins fínerí,
fimur gjarnan skaust hann.
Hann er fimur
Hann er fær
Hann er fóla fremstur
Hann er ekki Kristi kær
Hann er skrattinn skemmstur
Skemmstur verður skammur dagur,
senn og líður fljótt.
Upp rennur svo annar fagur,
eftir jólanótt.
Einhver væmni í þessu...
Jólanótt og jólaskap
jólamatur, jólagjafir.
Nú er kominn snjór og krap,
kafaldsbylur, allkyns tafir.
tafir eða stafir eða bara eitthvað sem lafir, lafir lafir lífið það lafir
Sundlaugur er vel meðvitaður um ofstuðlun í fyrriparti og er það svo sem í stíl við ýmsan annan kveðskap sem hér sést. Það er þó ekki til eftirbreytni og þakkar hann því ofanígjöfina. Minnir þó á að stulun í lágkveðum er liðin ef höfuðstafur stendur í fyrstu hákveðu. Bendir einnig á að fyrsta kveða 4. línu hlewagastiRs er með 3 liði en ætti að hafa tvo svo ekki sé stílbrot.
Fól og rudda finna má
flestum mannamótum á.
Ef við bara þekktum þá
þeim við myndum bægja frá.
Hestaskál og skatnamót,
skemmta drengir sér.
Þegar koma þorrablót
Þá mun drukkið hér.
Hér er margur heldur argur,
og helvískt þvarg á ferð.
Einn með gargi ofurkargur,
er af vargagerð.
Vargagerð vísurrnar prýðir
verstan þó ölskortinn tel
Vímus nú staurblankur stríðir
stelsýkin gagnast nú vel
Vel ég vímast öli af,
varla telst það galli.
Í bjórtunnu á bólakaf
ég býsna fagna falli.