‹Leggur Bauv á borðið› Hjerna gerðu svo vel, sleyktu nú!
MMMmmm....takk takk
‹Rífur í sig matinn og drífur sig heim›
Hvað gerðist nú?...
Einn vel hrærðan Hóras.
Bæta þessu á reikning ríkisstjórnarinnar.
Blút takk. Núna! ‹Fitlar við gígjuna og sjálfan sig›
‹Færir Kolfinni einn hrærðan Hóras› Galdri. Lýttu eftir skrílnum fyrir mig, jeg er farinn heim!
‹pantar blút›
‹Réttir Ívari blút›Veskú vinur.
Immiaq pissuunga tamaani! ‹Kallaalit nunaat sumippi?,,,›
Tastamaappoq! Ittu, qanoroq Kalaallit nunanuut allariaarputsi?
‹Lítur yfir salinn til að sjá hvort allt sje í lagi með gestina›
‹fær sér blút og koníak›
‹Sér að allir eru farnir og fer að skúra.›Ég sem hata skúringar. ‹Klárar að skúra og legst undir kranann og skrúfar frá. Þambar góða stund og veltir sér svo í hilluna undir barborðinu og sofnar.›
‹Mætir í morgunmat, sér að Hundinginn er ekki við (sennilega ekki vaknaður eftir drykkju næturinnar) og ræðst inn í eldhúsið þar sem hún tekur til við að útbúa morgunmat fyrir sig. Þar sem Nornin er ekki húsmóðurleg í sér þá varpar hún fram galdraþulu og hlutirnir gerast sjálfkrafa. Pönnur og pottar þeytast um eldhúsið á ógnarhraða. Eftir örfá augnarblik er allt tilbúið. Ommeletta, beikon, steiktir tómatar og kaffi›
Mmmm... dásamlegt. Ekki kannski alveg eins gott og hjá Hundingjanum... en dásamlegt.
‹Borðar allann matinn sinn og drekkur ótæpilega af kaffi...Heilsuhraust í dag.›
Já nú mætirðu???
Ég sem var búin að hafa fyrir því að gera minn eiginn mat!