Mosa heitir meri góð,
mér finnst með betri reiðum.
Í hennar botn ég hörðum tróð
Hnallrek mínum, breiðum
Ekki þykir amalegt
að Tony taki kvenfólk
En finnst þér ekki fullbrútal
að blanda kúk við "mjólk"?
Hnalli litli hnappurinn
reyndist vera hneppinn
Heldur hann að riðið hafi?
Var hann aldrei svo heppinn.
Mosótt var meri í haga,
-þar hagur var halur með böll,
og merinni vann hann til baga
-að viðra sitt lendatröll.
Gneggjað hefðu gumar
ef geldir né væru -
syngja í trjánum tittlingar;
Trippan í túni
trufluð af mýi
sakir ofteðslu arnarleirs.
Ljóðaháttinn lagin við
leikur Mosa frænka
föndrar nú að fyrri sið
fornir vellir grænka
Mosa frænka magnar
mikil ljóð að vanda
hendir kvæði fram, kjarnyrt skvísa
vefur sinn vafning
vísu fram kastar
Mosa mallar,
mikla kvæðabálka
stöku steypir
staldrar aldrei lengi
Köllum húrra
herrar mínir
Mosa frænka magnar
mikil ljóð að vanda
hendir kvæði fram, kjarnyrt skvísa
vefur sinn vafning
vísu fram kastar
Mosa mallar,
mikla kvæðabálka
stöku steypir
staldrar aldrei lengi
Köllum húrra
herrar mínir
Ég á sök á þessum leirburði...
allt er vænt sem vel er grænt
vottar þetta Mosa
eftir fænku oft er mænt
upp má sprota tosa
Varð mér á hér við að líta,
virtust allir brosa.
Út í mó svo skrapp að skíta,
skeindi mig á mosa.
Mjási út í móa leit
mikið varð að losa
illa rættur öllu skeit
yfir grænan mosa
Skál fyrir skáldhirðinum!
skuldum honum þökk,
jaðrinum syrpusinnandi;
Heilir veri hirðrútarnir,
hagmælzku verndarar,
óðsþráðar gæta grepparnir.
Nauðgað, skitið yfir, skeint.
Skal ég rétt það vona
Að ekki meini atvik beint.
Það er erfitt að vera kona.
Konur dái ljóst og leint
létt samt á þær flíma.
Illa þar var ekkert meint
alt þó léti ríma.
Eigi höfum allar aumt kvenna skap,
ei teljum tunguníð nauðgun;
Æsing við orðum er allra parta tap,
hneysklun er engum auðgun.