Góða vísu gjöra skal
görót er nú tíðinn.
Uppá heiði í dymmum dal
dynur á þér hríðinn.
Hríðin dynur okkur á,
öðlinga og hrappa
eina glætan oft er þá
að eiga skáldið Lappa.
Lappi á vænan vettrarforða,
vísnagerð og fleira dót.
Flatta ýsu og brauð að borða
bjór í flösku og stefnumót.
Mótar fyrir manna stórum milli fóta.
Fljótlega svo fyllist gjóta
Gjótu stóra í fjalli fann
fyrir mörgum árum.
Bjarni í hana á rassinn rann
við Runki,heim´ann bárum.
Báru mína, brussuna frá Berufirði
ég ákaft syrði ef ég þyrði.
Þyrði veslings Bjarni Ben
bjóða Kötu á rallið.
Daman sú er pjöttuð pen
pínu hræðist,skrallið.
Skrallar okkar útvarpsstöð
eineltið er mikið.
Fórnarlambið fær martröð
og fellir af sér spikið.
Spikið át hann eins og ost
obbo litla pínu.
Taldi skötu skárri kost,
skaust loks uppá Bínu.
Bína verður varla kát
vísuna með þessa
og hnakk- fæst trauðla -osts í át
af því hún er lessa.
Lessa þótti langt að ná í
landann, sem hann drakk með snúðum,
út á Nes, en ei hann fá í
öllum næstu s0lubúðum
Sölubúða sifja-lúða
sýgur trúða.
Er að úða, eins og brúða,
í sig snúða.
Glottir eins og fífl og hugsar: mikil skáld erum vér, bræður.
Snúða fjóra Áki át
ástarpung og kleinu,
svo, rann á hann fum og fát,
fjandans ,allt í einu.
Einu sinni söng um
Sálina Hans Jóns Míns
Velti einnig öngum
um sálina hans Pútíns
Pútín brátt í Trumpinn tekur
tímimm nálgast brátt.
Engar þrár né vonir vekur
vinskap eða sátt.
Sáttir, glaðir gengu þeir frá
gnægtarborði með fulla vasa.
en byrjuðu ekki bölvans þá
bullaranir á fullu að þrasa.
Þrasar enn og þjarkar
þursinn út á vellinum.
Spólandi og sparkar
sprungnum bolta i kvellinum.
Í kvellinum varð kvölin ljós,
konurnar í gras lutu.
Vítaspyrnu veitti drós,
vitgrannir þá strax skutu.