Syng ég glaður sólarlag
á sumri víns og rósa.
Sæll ég verð þann dýrðardag
er Davíð fæ að kjósa.
Kjósa bráðum mætir menn
mörgu þarf að hyggja.
Furðu lostinn er víst enn
Ellendur að byggja.
Byggðu menn hér góðan grunn
sem gagnast okkar landi.
Bölvar samt og brúkar munn
sem byggir mest á sandi
Sand er gott að haf'í graut
gambra með í súpu.
Skelvilega Helgi hraut
er hausinn sleit af rjúpu.
Rjúpan mín, hún Rúna,
röltir út á brúna,
þar hyggst mærin múna,
mætum þangað núna.
[b]
Núna finnst mér tími til
að taka aftur slaginn,
og fara okkar beggja bil
bíð svo góðan daginn.
Góðan daginn, góði minn,
gamli tappi.
Kvæðagerðarkóngurinn,
kæri Lappi.
Lapplanderinn liðugi
læðist alla slóða
Svíinn snjalli sniðugi
snjall var hann að bjóða.
Bjóða margar konur koss
þá kætast stráka greyin.
Yfir gylið hendist hross
heimfúst, ratar veginn.
Vegagerðarverkamenn
vinna frekar lítið
Ef það gerist eitthvað senn
öllum finnst það skrítið
Skrítið finnst mér þettað þras
þegar ég lyfti glasi.
Og ærnar éti gamalt gras
gnauðar karlinn Nasi.
Nasaþefinn nú ég finn
nefið þefinn finnur
Verst er þó að vinurinn
verður ekkert stinnur.
Stinnur ertu Mósi minn
morguun hress og glaður
Þegar mætast stálinn stinn,
stæltur og fótahraður.
Hraðar flugu fréttir
um fiski rek og hlaup.
Upp þú ermar brettir
því af þér svitinn draup.
Drýur af kvömum, tyndra tár
tilfinningar sárar vakna.
Þó liðin séu átta ár
ákaft ég hennar sakna.
Sakna ég og sáran græt þá sælutíma
sem ávallt mér í huga híma:
Er höfðu bændur sveitasíma.
[i]
Sveitasíma ótuktinn
svarar ekki núna.
Og tíndur árans tarfurinn
til eð friða kúna .
Kýrin yxna, konan æst,
kötturinn breima, tíkin lóða
Drottinn minn góði, Djísös Kræst,
djöflasýru þarf ég góða.