Planið er orðið drullu dryfið,
drassl og skítur núna salt:
Og brennivín er ljóta lyfið
lýsisblandað út í malt.

Maltesefálkinn var megagóð
mynd hvar Humprey Bogart
og Mary Astor, indælt fljóð,
eðluðu sig í go-cart.

Go-cart þykir glapræði
hjá góðborgurunum.
Víst þeir telja vandkvæði
er velta bílunum.

Bílunum ég bruna á
bara svona í ganni.
Möl og skítur þeytist þá
í þoku burt frá manni.

Manni hefur mörgum þótt til mikils baga.
Af skíthúsi er skondin saga:
Skeindi sig þar Lady Gaga.

Gagara- ég geri -ljóð,
geðveikt-drullu-fokking-vont,
illa kveðið hnoð og hnjóð,
hroka sýni þó og mont.

Montprik á í mínum haus
með því ljóðin skrifa.
Þó þau séu rugl og raus
þau reyndar hérna lifa.

Lifa enn á grjóna graut
garmarnir á Nausti.
Þettað eru nafnlaus naut
nöfn þau fá að hausti.

Hauströkkrið yfir mér, allt um kring,
iðandi – kvikt af lóum.
Skáldi, sem er komið í heilan hring,
held ég að finnist nóg um.

Um að gera að arka af stað
ofan garðs og neðan.
Dýfa sér í drullubað
og drattast burtu héðan.

Héðan sér í búðir brá
bóndinn gamall, lotinn.
Höndla vildi berin blá
og blíðra meyja skotinn.

Skotinn er skrýtinn og ær.
Ég skil hann ei.
Er frelsi loksins fær
hann fussar: „nei“.

Neimar er íbúum öllum
ansi kært.
Belgröðum konum og köllum
sem kúra vært.

Vært hún sefur draumadís
dormar kvutti frammi.
Vaknar er sólar röðull rís
og rífur sig upp með gjammi:

Gjamm er ekki gott um nótt
en glepur mann frá draumum
næturóþols nú tek sótt
því nötra í skrokknum aumum.

Aumur er Ísalands sómi
og allt í pati og klessu.
Hetjur sem hlýta nú dómi
hljóta að fagna þessu.

Þessu til viðbótar þykir víst nú
þokkalegt atlætií vistun.
Á því því hef ég nú albestu trú
að engu þeir tapi við gistun.

Gisting var honum Bjarna boðin
bara svona af gömlum vana.
Og uppfullur af trosi troðinn
tólgarfeiti og vatni úr krana.