Runutal í tunguni
tekur mikið á.
Býst við gos'í bunguni
að brýrnar fari þá.
Þá var stuð og þá var fjör
þá var mikið gaman
Er Hvanndis fór úr hverri spjör
og hvíslaði: verum saman.
Samam lærum læsir snót,
lætur hvergi ginnast.
húki einn með harðann fót,
heldur kostir þynnast.
Þynnast gerir höfuðhár
og hærur grána.
Þó mun eftir þrettán ár
þetta skána.
Skánar allt er kreppan hverfur
og krónan eignast líf á ný.
Vonandi þá hætta herfur
að heimta þetta júrópdý.
Júrópdý er merkis mý
mölur enginn grandi.
Eða kannski skúra ský
skotta og árans fjandi?
Fjandi er það fjarri mér
að fara á Bara í Vatnaskógi.
Ég vil frekar hanga hér
og herða fart á ljóðaplógi.
Ljóðaplóginn vil ég virkja
vanda mig og gera flott.
Ritstýflu ei kann að kyrkja
kemur ekkert frá mér gott.
finnur ekki broskallana
Gotterí og gúmmulaði
gerfitennurnar
særa ekki í sykurbaði:
"Sjáðu: Kókosbar".
Kókosbar og kaffihús
karlinn sjaldan stundar
en alltaf hann með bjór og bús
bjóði hann til fundar.
Fundar hann við fylgismenn
flokksins dáða sjálfstæðis.
Tungan vefst um víga tenn,
vegna óða málæðis.
MálæðisHjörlin mæla skal
er munnurinn opnast og lokast
í Kastljósi þá er kona með skjal
klettasnös fram af þokast.
Þokast allt í áttina
að endalokum mínum,
Opnar Guð þá gáttina
að guðaveigum fínum.
Fínum hef ég fargað hrút
og fláð af honum skinnið.
Geymi ég þennan gærubút
svo glatist ekki minnið.
Minnið glatast gerist oft
ef glösum mörgum lyfti.
Helst þau fara hátt á loft
í hundraðasta skifti,
Skiptilykil, skáldasmér
skal nú eftir hlaupið,
því það fjári flókið er
að fá sér smá í staupið.
Staupi hef ég stungið úr
og stappað niður fæti.
Af því varð ég allt of klúr
og einnig hóf ég læti.
Læti nú við Holuhraun
hraunið stýflar árnar
Ef gosið frá sér gefur daun
gamanið þá kárnar.