sinnaskiptasiðastoð,
sérstök sköpum splittar
svona vísa er svoltið hnoð
sem að engu bittar.
Bittar ekki í bókum finnst
í brag það hér nú sést.
Aldrey hef því áður kynnst,
í orða- fer það -lest.
Lest þú enn um Gretti og Glám
og gleður þig við kappa tök?
Þetta er allt víst orðið klám;
öfugugga graðra mök.
Mökkinn hingað má nú sjá,
mun hann ennþá vaxa.
Ég fresta því að fara á stjá,
fram úr rúmi baxa.
Baxa enn við stóra staurinn
strákarnir á Bakka.
Eríkur og Gísli gaurinn,
grínið lætur Helgi flakka.
Flakka ég um fjarlæg lönd,
fylli vegabréfið
stimplum af úr stífri hönd,
stoppar sjaldan þrefið.
Þrefið engun gerir gott
gremju margra vekur.
Upp þeir seta grimu glott,
sem gestur eftir tekur.
Tekur einhver eftir því sem er að gerast?
Ætti í leikinn skarpt að skerast?
Skerast eftir endilöngu
ermarnar á peysunni.
Eftir þessa gapa göngu
og gangnamanna kveisunni.
Skerið er á uppleið nú.
afstýrt verður strandi.
á Framsókn hef ég fulla trú
en fortíðin er vandi.
Kveisuleysi færð þú fljótt
ef færð þér lýsisáka.
Tær í æru skána skjótt
og skart svo hverfur gláka.
Glákan hefur gert sér ból
í gráa hausnum mínum.
Freklega hún fann þar skjól
og fyllir mig af pínum.
Pínan hefur prestinn sótt
plagar karl um nætur.
Þarf að ganga hægt og hljótt
heimasætan grætur:
Grætur einn við Galtará með greiðu fína.
Mold víst tókst í makka að klína,
mikið reiddist þá hún Stína.
Stína úti stóð
stilt en göngumóð,
Með hann gamla Grána
gersemið hanns Stjána,
í vöngum er rósin rjóð
raunamædd og hljóð.
Enginn fær að frétta
fyrir hvern var góð. ( hún Stína .)[/img]
Góð, hún Stína, gegnir mér í göngunum.
Fer með hinum hundunum
er hittast þeir á fundunum.
Fundunum á verða margir vinir
vinstri og hægri sinna menn.
Svo eru það hálvvitarnir hinir
er hringsóluðu í denn.