Vatnaliljum safnar saman
Samson bóndi á Vaðinu.
Hefur af því gríðar gaman
geymir þær í taðinu.
Taðinu úr mér vil ég veðja:
Víst er rofin, þessi keðja!
Þarfir mun það sumra seðja
er sakna kvæðamannahreðja.
hreðjalausan ljóðasmið
líklega ég þekki
þá sem yrkja alltaf bið
ekki stunda hrekki.
Hrekki stunda hrekkjalómar -
hrekkja fólk í skammdeginu.
Fræknir munu fallla dómar:
Froskur tapar veðmálinu.
Veðmálinu tapar Tóti
tíundina borga þarf.
Nú held ég að bróðir blóti
bola glatar sem fékk í arf.
Arfavitlaus Einar rauk
ofan stigann, kenndur.
Liggur nú í ljótum hrauk,
læknum fallast hendur.
Hendur sínar Þórður þvær
þungur mjög á svipinn.
En framm í stofu Halla hlær,
hrædd og æði gripinn.
Gripinn æði gengst ég upp
í gítarspiliríinu
með fingur stutta, feitan hupp,
á fyllibytturíinu.
Á fyllibytturíinu þrautin reynist þung
þreituslen og mikill höfuðverkur.
Svona var nú ásdandið á honum Palla pung,
pestagemsinn sá var ekki sterkur.
Sterkur var og stinnur mjög hann Stebbi Línu,
er hann fór á einni kænu
út á frekar grunna lænu.
Lænuppið á listanum er laugað visku.
Embættið þó fæstir fisk'upp
er fýsir mest að verða biskup.
Biskup vil ég verða
í voða stórri höll.
Sóknarbörnin serða
og setja í þau ... kristileg hlátrarsköll.
Böllótt jörðin ferðast frátt
feykn oft stjörnu kringum.
Kóperníkuss þökkum þátt
í þessum fræðum slyngum.
Slyngum vilja slengja saman
slöttólfar á Baggalút.
Af hinum síðan henda gaman
uns hrökklast burt af þræði út.
Útsmoginn og aldurhniginn eðalkrati
mestur allra reyndist rati.
Raunamæddum stóð á gati.
Gati hef ég gengið í,
götum hef ég slitið.
Gat ég engum gefið frí,
gatað er nú vitið.
Vituð þér enn eða vituð þér ei?
Veit þetta nokkur? Mér er slétt sama
hvort dólgar í Fáfni eða Dalaí Lama
hendi sér kannski í Hudson Bay.
Beibí ertu búin í enni?
botninn farinn?
náðiru í níðmenni?
nokkuð barin?