Drátturinn langan tíma tók
Tóta ákaft stundi.
Gaurinn var með ljótan lók
líkastan skauf'á hundi.
Hundalógík hundfúl er
sem hundasund í laugum.
Því hundalókur hrífur ber
ef hundstík gjóir augum.
augu min sem eru fín,
engu tína mega
það er grín að þessi sýn
þurfi svínað eiga
Eiga svínin svínareið
svara þú nú vinur.?
Liggur svínka gamla gleið
gaular hún og stinur?
-
Stynur hann og stórum dæsir strákurinn
því fleygði honum fákurinn.
Fákurinn ungi Bakka Blesi
bregður oft á leik.
Út á tanga, niðr' að nesi
nálgast folan Bleik.
Bleik er mínum brugðið nú,
brostnar vonir allar.
Þagnar söngur, þrotið bú,
þegar dauðinn kallar.
Kallar þú á kýrnar heim
er kemur mjaltatíminn.
Flýta þær sér, fótum tveim,
því flækir málið síminn.
Síminn oft á minnir mig
mína árans pínu.
Áður fyrr ég þekkti þig,
þarf ég aðra línu?
Línubátar leggja drög að líknarmorðum
botnfiska sem bíta á króka
(bjargast aðeins þeir sem móka).
Móka í hiljum litlar lontur
laxar stökkva til og frá.
Endur úa sem prúðar pontur
piltur ungur þær horfir á.
Ábrystir og undanrenna
auka bæði þol og kraft.
Hafir þú séð tíma tvenna
telst þó best að fá sér saft.
saft við verkjum öllum á
af alkahóli ríka
ef að færðu af því smá
þú öðlast heilsu líka.
Líkaminn er lostaþrungið lastabæli.
Allt sem skiptir andann máli
umturnast af holdsins táli.
tálið fjörgar fríska menn
sem finna má á landi enn
þeir eltast við konur argir í lund
eineygðan vilja gefa þeim hund.
Hundruð daga hef ég lifað hérna inni,
gert það hefur mig að manni,
magnað er í þessum ranni.
Rann um margan ráfað hef,
ræður stefnu vilji.
Oft þar kveð ég óðarstef
orð þótt tíminn hylji.
Hylur andlit hálffull flaska
hjartað ákaft slær.
Grímulaust munt geð mitt laska
því gleði mín er tær.