Framandi og fágæt er
fagra perlan svarta.
Ef að væri hún nú hér
ég henni myndi skarta.

Skartar fagri skjaldborg hér
skattakóngastjórnin
Borg sem engin annar sér
ætluð var ei handa þér.

Þú ert allt, sem helst minn hugur girnist -
hjartað fyrir aðeins þig vil slá...

...í það minnsta uns hún dvín og fyrnist, ástin.

Ég mun finna nýja þá.

Þáskildagatíð ég trúi
tæpast nokkur skilji hér.
(Nema einhver á mig púi
og það skýri fyrir mér.)

Mér er ljúft leggja inn svar því lausn ég hef
í vísuhrói er hefst á ef:

Ef ég mundi hafa munað
og mundi hafa úr mér bunað
og mundi hafa meira en grunað
ég mundi ansað hafa um síð:
Þáskildaga- þetta er -tíð.

Tíðin nú er geysi góð
glampar máni á svellin
Götuna hún Tóta tróð
tindilfætt og hnellin

Hnellin skýring kom hér klár
sem kæmi að góðum notum
ef myndi ég í mörg mörg ár
minnið nota að þrotum.

Þrotum að mun karlinn kominn
kerlingin er furðu slegin
Áfram samt hún veður vominn
vælansdi og niðurdregin.

Niðurdregin nautnasýkiþjóð
sem nuggað er að vonum upp úr heimsku,
fíkninnar sem fæstum þykir góð,
fellur fyrir vikið ekki í gleymsku.

Gleymsku skömmin Bjarni skælir
skaust hann áðan út í fjós.
Úti kaldur vetur vælir,
vantar hlýu og blómarós

Gleymsku er það glapræði
að gefa ekki stúlku hrós.
Leggðu í meira en lapfæði
ef langar þig í blómarós.

Blómarósadaðurdrós,
dísin ljós.
Heitri sósu herrann jós
í hennar fjós.

Fjósamannsins raunir rekur
raunamæddur húsbóndinn.
þegar árans tuddinn tekur,
túra líkt og andskotinn.

Andskotinn er ættaður að vestan,
eins og margt sem kvelur vora þjóð.
Hnoðmör fjandinn munað telur mestan
og morkin skata þykir honum góð.

Góð er skatan, betri en best,
byrja jólin henni með.
Ég færi hana fyrir gest
og fylli svo í magann treð.

Treður í belginn skötu skömm
skolar með víni niður.
þetta finnst mér voða vömm,
vestffjarðar ljóti siður.

Siðurinn er góður, gegn,
og gleður mann um jólin.
En vínið er þó mér um megn,
það manna eykur fólin.

Fólin sem að frónið rændu
forðast núna landið sitt.
Hér þeir á oss hlandi sprændu
hræktu kúk á mitt og þitt.