...Frítíma til að eyða á ströndinni.

‹Stelur stuttbuxunum hans Hvæsa› Hvernig ætlarðu að fara á ströndina núna, ha?!

Annars á ég of mikið af böku. Eða réttara sagt of stóra böku. Mig vantar fólk sem ég get boðið í kaffi. ‹Andvarpar örlítið›

Madam á of mikið af ósofnum svefni.

‹Sest rennblautur, ber að neðan því einhver stal stuttbuxunum, á stól hjá ÖnnuPönnu›

Ég skal aðstoða með bökuna

‹Hnyklar bumbuna›

...alls konar drasli sem ég veit ekkert hvað ég á að gera við. ‹Dæsir›

‹Sker væna bökusneið og kaffærir í ís og rjóma›
Og næsta innlegg þitt á þennan þráð verður þá væntanlega að þú eigir of mikið af bumbu...

Ég á aldrei nóg af bumbu !
Koddu með meira.

‹Hnyklar sístækkandi bumbuna›

Ég á of mikið af spýtuköllum. Andskotinn hafi það.

Ég á alltof mikið af mér.

Ég á of mikið af koníaki, sem er allt í lagi. En ég á líka of mikið af rauðvíni, og það þykir mér verra.

Ég gæti svo sem grynnkað á þessum koníaksbirgðum fyrir þig Regína mín.

Ég virðist alltaf eiga nóg af ryki. Skil ekki hvaðan það kemur.

HARÐFISK!!! Omnomnomnom.

‹Graðgað í sig skreið›

Þetta er nákvæmlega sama „vandamál“ og ég þarf að glíma við. ‹Ljómar upp›

Of mikið eigum vér af Úlfamanni. Hvar er slíku fargað?

Það hefur oft verið reynt. Ég hef grun um að allra besta leiðin innihaldi langt og strangt hópferðalag til Mordor...

Þú hefur mína Exi.

..svöngum köttum.
Þó það sé nú bara ein kisa, þá er hún svo gasalega hungruð að eigin sögn að hún gæti étið dagsskammt fimmtán katta af kattamat og hámað í sig kíló af harðfiski í eftirrétt.