Jæja, hver setti saman þessar línur:
Mér er í öllum önnum smærri,
öllu því, sem snertir friðinn,
hversdagslega er Kristur kærri;
kýs ég heldur forna siðinn
í stórræðum og styrjarferðum,
er stáli beitt og höggvið sverðum
og eigi er tóm að gefa griðin;
þá er betra á Þór að heita,
þar er meira trausts að leita.
Ekki var það Steinn Steinarr
Jón Helgason?
Bólu-Hjálmar?
Held ég þetta hljóti að vera
Helgi magri
sem trúði á Krist en hét á Þór til stórræða. Fól hann svo á banabeði þeim guði önd sína er skapað hefði Sólina.
Ekki var það Sveinbjörn Beinteinsson.
Barbapabbi er nokkuð nálægt þessu því ljóðið heitir einmitt Átrúnaður Helga magra.
En það dæmi gengur hins vegar ekki upp því menn voru í þá daga ekki farnir að nota
endarím og svona stutt erindi voru afskaplega sjaldgæf.
Já þarna sló útí fyrir mér -meira rugið. Þetta er nátturúrlega meistari Grímur Thomsen.
Barbapabbi hafði það. Þessar velsamsettu línur úr munni
Helga magra á, mitt uppáhalds skáld, Grímur Thomsen.
Barbapabbi fæer avei!
Höfum það bara svona:
Kæru löndur hvað veit ég
karl um pilsin yðar.
Mér finnst síddin mátuleg
milli hnés og kviðar.
Flosi Ólafsson?