Bölli skammar suma hér.
Sumrið hlýrra vetri er.
Á röngum stuðlum stundum ber.
Enginn getur ort í dag,
enn mun þráðinn spinna,
ljóðasmíð er lélegt fag,
láfum betr að sinna
Þó ég verði að þjóta brátt
þá er bót í málum
á barnum höfum bræður hátt
í brennivíni skálum
þingið setti sá i dag
sem að hefur allt of lengi
nýtir menn það muna vel
að mest af hvítu og hassi
inn er flutt í fluguvél
og fyrnastórum rassi
Fullnæging er fjandi stutt.
Fíklar töflur hafa brutt.
Girntust fáir Gilitrutt
Gjarnan er í ófærð rutt
Dráttinn oft dáyndis góða
dugar að veita af afli
ef draga úr drullu þarf slóða
eða dálítið stórum skafli
Gengið er í dimmum dal
Dagsljós heillar ekki
ætti ég nú eitthvert val
af mér bryti hlekki
Brjóstamiklir beljakar,
boða komu sína.
Þeirra þrútnu krókstjakar
tölvupóstur
Hljóma eins og bévað breim
bögur Lærða augun meiða
Ekki býð ég honum heim
hann er bæði lydda og bleyða
dagsins litir dofna um nótt
draumar taka völdin
af harðfylgi ég hef þó sótt
að hífast upp á kvöldin
Baggalúti býsna má
bragarvefin þakka
til að kíkja á hann smá
alltaf ögn ég hlakka
Fremur vel ég finn á mér
fullur er að verða
voðalegt það varla er
vínskammtinn að skerða
víst er nóttin vot og köld
þó víða leynist hlýja
Miðbaugur er miðsvæðis
margir leita siðgæðis
Hugsum heitt til einræðis
hundar velta rangsælis
gormurinn ég endurtek gormurinn