Heimasíma hef ég nú.
Hylur snærinn útibú.
Villast menn á von og trú.
Varla étur belja kú.

Ég Spilverkstóna spila nú
með spekingslegum orðum,
hlusta svo að mitt heilabú
hrökkvi ekki úr skorðum

Hljóðmengunin streymir stíft
stuðlar að hlýnun jarðar.

Kvala- með -losta var kona
hún kom bara strax sí svona
það nægði að klapp'enn-
i, koma við hnappinn
hún kom alltaf strax sí svona.

Útikort.

Ég veit ekki hvort Billi hafi verið neitt skárri áður en hann bilaðist.

Skutlof. Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er

Ísaskartsrokk

Ísaskartsblokk

Ég fæ bráðum jólagjöf
frá jóla- óðum -sveini.

Íraskarzflak.

Íraskarðsflaga.

Í ballarhafi berst nú um sem best hún má,
Miðin fengsæl—fær hún þó
fjarka sjaldan bein úr sjó.

Svona eru þeir vondir við
Viggu kerlinguna.
Varla nokkrum vinnufrið
Veikir henni una.

lesist með fingruðum áherslum (- ^ ^)

Hugvit að láni hann hlebbI fær
—og hvernig fer vegferð sú?
Skuldirnar uppí ekki krónu nær
hans andlega þrotabú.

Rjúka var úr rúmi mínu rétt í þessu,
ein með hárið allt í klessu.

Stuttur var oss stundargamans stýfður frestur,
hún kom bara í hlé mitt gestur.

Bráðum fara að bresta á jól.
Bráðum fer hún Solla í kjól.
Ég keyði yfir fatlafól.

Metnaðinum fatast flug
í fjandans ótíðinni.
Hugsun alla, hvöt og dug
hefur snjóað inni.

Gaman er að skipta um skoðun.
Skrattinn sá um fyrstu boðun.
Sumir beita hjartahnoðun.