Ég hitti þig í dag
og brosti
þú brostir líka
meira að segja
með augunum.
Þú straukst við mig
óvart?
aftur og aftur
en bara kannski viljandi.
Mig langar svo að halda
í höndina þína
alveg viljandi.
Sjá hvað gerist.
Svo dansar þú við mig.
Allt í einu.
En auðvitað bara grín.
Veit ekki hvað það þýðir.
Of hrædd að spyrja.
ASNALEGT.
En ég brosi
með sjálfri mér
og hugsa um
hönd þína í minni
hvað þú ert hávaxinn
hendurnar þínar
brosið
og hlýjuna.
Svo hef ég verið ofvirk í dag og sett inn tvö önnur ljóð líka. En þau eru öllu sársaukafyllri. Þetta er bjartasta vonin.
Bestu þakkir Grágrímur. Nú verð ég 35 ára á árinu. En hvað er það við að verða skotinn sem gerir mann 14 ára að nýju? Langaði að fanga þá stemmningu í ljóði.
Hingað komum vér þar sem DIo á rafmæli í dag, og sjáum hér yndislegt ljóð. Vér veitum því athygli, að vér höfum níu árum síðar (að því er virðist), notað sama titil á sögukorn, sem þó hefur umtalsvert annað inntak. Lifið heilar, kæra Barbie, hvar sem þér eruð.