Þennan dag vaknaði ég árla morguns og leit til veðurs, ekki var útlitið vænlegt, en ég hafði grun um að í þessu veðri myndu rjúpurnar halda sig til hlés við fellið, undan norðargarranum. Ég ákvað því eftir miklar bollaleggingar og tvær skálar af hafragraut og einn kepp af súru slátri að rölta inn dalinn.

Ég rölti af stað með framhlaðninginn trygga um öxl, inn í norðangarrann og snjókomu og stefndi á kjarrbala sem var í dalsmynninu, rölti síðan upp á bunguna á milli dalanna og hugðist koma þeim að óvörum ofan frá.

En skyndilega fóru öll plön út um þúfur þegar rjúpa stökk upp rétt fyrir framan mig og í óðagoti skaut ég á eftir henni en hitti ekki, samstundis flugu upp tvær rjúpur og stefndu allar þessar þrjár rjúpur inn í eystri dalinn og ákvað ég að elta þær. Ég fór niður í dalinn, en fylgdist jafnframt með brúninni norðanverðri, en mér þótti líklegast að rjúpurnar myndu halda sig þar.

Á leiðinni inn dalinn sá ég sitthvora rjúpuna og var það rétt, þær héldu sig í brúninni og rölti ég annað slagið upp á brúnina og rak þær áfram með prílinu, einu sinni komst ég í færi og skaut á þær báðar en hittnin var eitthvað að plaga mig og rjúpurnar héldu alltaf lengra og lengra inn dalinn. Þar kom að því að ég var kominn inn í dalsbotninn og var göngufærið orðið frekar erfitt, snjór upp að mitti en áfram var öslað í gegnum ófærðina.

Síðasta sem ég hafði séð til rjúpanna var við urð nokkra í fjarska og þegar ég kom þangað sá ég ekki rjúpurnar og skildi ekkert í þessu. Ég ákváð því að skjóta inn í urðina og athuga hvort eitthvað flygi upp, við það trítluðu tvær rjúpur af stað dálítið fyrir neðan mig og ákváð ég að laumast að þeim. Það tókst ágætlega og komst ég í ágætis færi. Nú var andað rólega og öryggið tekið af, miðið var lagað, labbað til hliðar þar til þær báru sirka saman, síðan taldi ég upp á fjóra og skaut, báðar rjúpurnar steinlágu og batt ég þær í saman og hnýtti við skotbeltið.

Ég rölti síðan upp úr dalnum og yfir bunguna á milli dalana og að brún vestari dalsins, þar sá ég vænlegt kjarr og rölti niður í það og um það. Erfitt þótti mér um vik að ganga í kjarrinu og datt ég og veltist um það og í einni byltunni lenti ég í rjóðri nokkru sem ég hafði ekki séð fyrir snjókomu.

Fyrir algjöra tilviljun hafði ég hitt á stóran hóp af rjúpum, en styggar voru þær og flaug hópurinn upp, ég mundaði byssuna og miðaði á fremstu rjúpuna og kippti byssuna til um leið, til að hagladreifinn myndi ná fleirum rjúpum. Við bakslagið frá byssunni rotaðist ég og var ég líklega frá í um tíu mínútur. Stóð ég þá á lappir og týndi upp rjúpurnar sem voru fleiri en ég hafði búist við, 14 rjúpur lágu í valnum.

Nú var kominn tími á að halda heim á leið og var ljúft að skríða inn um dyrnar á kofanum heima, með jólamatinn í farteskinu. Þannig fór sú veiðiferð.