Þeir sem þekkja mig meiga endilega lesa þessi vesælu skrif. Og ein flott skvísa að norðan líka.

Þið vitið, að jeg hef verið undanfarið að vinna í fiski. Þar áður við ýmislegt. Svo sem rútuakstur.
Vinur minn, eða "vinur" öllu heldur, hafði samband við mig í vetur og við komum okkur saman um að jeg skyldi koma til hans aftur og aka fyrir hann í sumar.

Væl og hvabb er ey til eftirbreytni!

Nú um daginn byrjuðu lætin. Skólakrakkar frá Reykholti í Biskupstungum í bæjarferð. Gott mál.
Og í gær. Húsvískar hvenfjelagsfraukur, frá Kef til Húsavík. Svo sem ósköp venjulegur dagur. Langur, en að öllu leyti venjulegur.
Nema...

Strák fábjáninn sem ók, mátti verða sjer sjálfur út um gistingu á Húsavík.
Daginn eftir. þ.e. í dag var splæst á mig rútufari frá Húsavík til Akureyrar. Enda stóð til að jeg færi heim að verki loknu og ekki víst um tímasetningu næsta rúnts, fram að túrhestatíð.

Á Akureyri átti jeg hoppmiða, sem var keyptur undir aumt rassgatið á mjer. Og mátti jeg dúsa auralaus og þreyttur á flugvellinum á Akureyri fram eftir degi. Bara til að komast að því að jeg færi ekki fet með neinu flugi.

Þarna datt mjer í hug að vinur minn, sem jeg ættla að hjálpa í sumar mundi nú grípa til sinna mála.

Það gerði hann. Jeg hringdi í hann og sagði farir mínar ekki sljettar. Svangur og þreyttur strandaglópur á Akureyri. Af öllum stöðum.

Hjelt jeg í barnaskap mínum að fengist gisting, svo jeg gæti farið með auðsóttu flugi morguninn eftir.

Nei. "Komdu þjer inn á Landflutninga og sníktu far suður með flutningabíl"
...

Það góða við þessa ferð var að jeg fjekk að líta konu eina og drekka með henni kaffi á Bautanum og spjalla um stund. Yndisleg kona og góð til skrafs og ráðagerða.

Lífið er skrítið. En flestir sem jeg þekki eru eldri en jeg. En þeir hafa ekki en lært þá einföldu reglu sem er:

Notaðu vini þína. EKKI MISNOTA ÞÁ!

Vel á minnst. Hitti Galdra á ferð mínum. GALDRI. Rakaðu þig vinur!

Undurfagrar stundir.