Í dag kom upp umræða sem vissulega vakti mig til umhugsunar. Málshættir og orðatiltæki geta verið rosalega kjánaleg þegar maður fer að pæla í þeim.
Enginn veit sína ævina fyrr en öll er. Er það svo? Hvernig má það vera að maður viti ævina þegar hún er búin? Er maður þá sem sagt dauður en með fullri meðvitund að spekúlera í því hvernig þessi vitneskja nýtist manni? Frekar kjánalegt. Auðvitað ætti þeta að vera Enginn veit sína ævina fyrr en hún er alveg að verða búin.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Jáhhá? Gefum okkur að maður láni einhverjum eitthvað. Viðkomandi týnir hlutnum og maður steingleymir því að maður hafi lánað hlutinn. Veit maður þá að maður hefur misst hann? Aldeilis ekki. Þetta hljómar líklega mun gáfulegar ef maður myndi segja Enginn veit hvað át hefur fyrr en flutt hefur. Því þá hefur maður þurft að pakka öllu draslinu niður og veit nokkuð vel hvað maður á.
Þakka þeim er hlýddu
Góðar stundir.
Svo leyfi ég mér að efast um að þeir biskupar sem eru við störf sem slíkir í dag hafi verið barðir.
Enginn veit sína ævina fyrr en hún er svo allt að því öll að nú veit maður að hún er eiginlega alveg öll.
Að hengja bakara fyrir smið er nú ekki einhver steypa, smiðurinn er sekur en bakarinn er hengdur!
En af hverju eiga smiðir að vera svona miklir bófar en ekki bakarar? Ég veit um fulllt af bökurum sem eru bölvaðir þrjótar, sjáðu bara Hérastubb. Narrar bláfátæka refi til að borga ofurverð fyrirónýtar piparkökur... [ákveður að misskilja allt leikritið bara til að sanna mál sitt sem stendur þegar á veikum fótum]
Og smiðir eru náttúrulega strangheiðarlegir menn. (Glottir)
Ég þekkti annars íslenskan mann sem átti það til að ruglast með málsháttum og oft voru málshættir hans jafn góðar eða stundum gáfulegari en þæri hefðbundnu, eins og "Margt smátt gerir litið eitt" og sérstaklega " Þegar neyðin er stærst þá verður hún ekki stærri".
Svo er þessi stórfurðulega máltæki að kalla ekki allt ömmu sína. Er einhver sem kallar allt ömmu sína? Fer í ömmuborðið í ömmubúðini og biður ömmukaupmanninn um 500 gr af ömmuhakki sem kostar 1200 ömmur kílóið.... hvílíkt rugl.
Grágrímur, ég held þú hafir komist að sjálfum kjarnanum í Dýrunum í Hálsaskógi. Þetta er náttúrlega ekkert nema kúgun á lítilmagnanum.
Það er saga að segja frá bakaranum og smiðnum. Ég man ekki hvar hún á uppruna sinn (mig minnir í Þýskalandi) þar sem smiðurinn í þorpinu framdi morð í ölæði. Þetta var á þeim tíma þegar smiðir voru bráðnauðsynlegir í hvaða kommúnu sem var og til að friða stjórnvöld, hengdu þorpsbúar bakarann til að þurfa ekki að hengja smiðinn. Bakarinn var þar með hengdur saklaus.
Einstein: þetta er eldgömul aðferð siðlausra hálfita. Hér vísa ég til þess hvernig Gussi gamli myrti son sinn til að frelsa alla aðra.
Ég las einu sinni spekina: Ekki eyða tíma í áð leita að ástinni. Láttu ástina leita að þér. Ef allir hugsuðu þannig væri enginn að leita að ástinni og þú bíður og bíður og bíður og bíður.
það voru Mollbúar ef ég man rétt sem hengdu bakarann af því að það voru tveir bakarar en bara einn smiður í þorpinu.
Það er ekki ólíklegt Upprifinn.
Sú saga í Biblíunni þegar Jesú dó á krossinum fyrir alla hina er vissulega furðuleg. Við gyðingarnir bíðum víst enn eftir okkar messíasi.