Ég fór á opnun myndlistarsýningar í Hafnarhúsinu í dag...
Arkítektinn og listamaðurinn Guðjón Bjarnason opnaði í dag sýninguna Sprengikraftur í Listasafni Reykjavíkur, Hafnarhúsi. Hér er um að ræða risastóra sýningu á nánast sama efninu. Járn sem búið er að sjóða saman í ákveðin form og sprengja svo í tætlur.
Hvert markmið listamannsins er með þessu veit ég ekki en ég heyrði það útundan mér á þessari sýningu að þessi hrúga færi líka í Smithsonian safnið í New York.
Sýningunni má þó segja til hróss að maður var fljótur að skoða hana og áttaði sig strax á því að þarna var aðalmálið að sprengja og raða svo upp.
Ég gef þessari sýningu 2 stjörnur fyrir það eitt hvað maður var fljótur að skoða hana.
Þetta var þó nokkuð áhugavert... verst að það rann af mér í hvelli...
Sprengjan var sjúkleg...
Ég hélt að það væri nóg til af rusli og vil benda á að SORPA hefur mun meira úrval og rýmri opnunartíma.
Mér finnst fínt á Guðjóni hárið.
Krullur og allt það...
Ekkert endilega neitt meira um það að segja.
Það getur vel verið að hann sé þokkalegur arkitekt... en það eru mjög skiptar skoðanir um list hans.
Vonandi trúið þið ekki að þetta sé list. Auðvitað er 'listin' ekkert annað en léleg afsökun fyrir hinni stórkostlega strákslegu skemmtan, að sprengja hluti í loft upp. Ég öfunda manninn. Það er svo margt sem mig langar til að sprengja.
Æi, fellur ekki að mínum smekk, en hver getur sagt hvað er list? Þetta er allt spurning um að fá góðar hugmyndir. Hvað sem mér finnst um þessa tilteknu hugmynd - þá var það ekki ég sem fékk hana! Manni hættir alltof oft til að skoða list og segja svo ,,þetta hefði ég nú getað gert - er það nú list!" En...af hverju var maður þá ekki búinn að gera þetta? Af því manni datt það aldrei í hug..Bara pæling...
Þú gætir jafnvel tekið heilan járnklump heim til þín kæri femínisti, og sprengt hann í stofunni.
Það væri list.