Einhverra hluta vegna lenti ég í að hlusta á Illuga Jökulsson þegar ég var að aka í gær. Þar

talaði hann um bænarskjal sem að mig minnir að Þingeyskir bændur sendu alþingi og vildu láta setja lög til þess að hefta þetta giftingarfrjálsræði. þeir vildu sumsé ekki að sveitaómaginn gæti gift sig svo auðveldlega eða bara hinn fátæki almúgi. Mér heyrðist á þessu að gitingar væru bara fyrir þá ríku. Þetta var fyrir c.a. 136 árum.
Hefur margt breyst síðan þá? Bændur eru kanski ekki í aðalhlutverki lengur, enda ekki ríkasta

stéttin í dag. Bilið tognar alltaf á milli ríkra og fátækra, og er að verða hin hrikalegasta

gjá.
Í dag eru það fjárfestingar. Þær eru t.d. aðeins fyrir þá RÍKU. Dæmi: Landsíminn. hvers vegna í komórauðu þvagi fá "fjárfestar" að leika sér með þann hlut er almenningi mun síðar standa til boða?, blóðmjólka hann áður en almenningur fær roðið af honum. Það er væntanlega vegna þess að við sveitaómagarnir höfum ekkert að gera við það að græða hugsanlega eitthvað smáræði á þeim hlut sem við fáum að kaupa. Nei, fyrst fá stórukallarnir að leika sér, og ef það verður kanski afgangur fáum við að sleikja beinin rétt áður en skattmann tekur í okkur.
Ég hrykki ekki af lömunum við það ef að fjárfestar myndu senda alþingi bænaskjal um að setja lög sem banna sveitaómögum og öðrum fátæklingum að fjárfesta í hverju því sem gæti gefið af sér.
Það er dýrt að vera fátækur og hefur alltaf verið.