Tóbaki má fyrst og fremst skipta í 3 flokka, reyktóbak, neftóbak og munntóbak. Ekki verður farið nánar í flokkun á tóbaki þar sem þetta er ekki fræðigrein, og ég er ekki tóbaksfræðingur að mennt.

Reykingar eru í raun bara hægvirkt sjálfsmorð, þar sem neytandinn tekur vísvitandi inn óteljandi eiturefni vitandi að þau spilla heilsu hans stórlega og geta hæglega dregið hann til dauða.
Versti parturinn fyrir mér eru óbeinu reykingarnar. En þar er verið að sýna mér banatilræði með því að spúa yfir mig sömu eiturefnum.
Pesónuleg reynslan mín af reykingum er afarlítil, nánast engin. En þrátt fyrir það hefi ég púað innan við handfylli af líkkistunöklum og vindlum á minni ævi. Sem er drújgur tími.

Mikið hefur verið gert til að gera ásýnd reykingamannsins sem glæsilegasta. Þar tel ég að vel hafi tekist upp, og þar auglýsingar tóbaksframleiðanda og kvikmyndir langt á undan öðrum í ímyndar mótun.
Þó eru ekki allar kvikmyndir eins duglegar að mæra ásýnd tóbaksneytandans. Má þar nefna svo kallaðar "heimildarmyndir" og "fræðslumyndir", en sá flokkur hreyfimynda hefur leynt og ljóst grafið undan ímyndinni.
Bragðið þykir mér ekki gott á nokkurn hátt, rammt og rífur í hálsinn. Undantekning frá því eru stórir vindlar (eflaust misjafn eftir tegund) sem að minni reynslu hafa verið nokkuð mildir.
Annar þáttur er lykt. Ég tel mig hafa nokkuð gott lyktarskyn, og ég verð gjarnan var við megna lykt af fólki sem reykir mikið. Það þykir mér ekki góð lykt

Annað form af tóbaksneyslu er neftóbak. Þar er ég sekur um að hafa neytt fínkornaðs neftóbaks til nokkura ára. Það hefur vissa ókosti, t.d. mikla þörf fyrir að snýta sér og einnig er þetta ekkert sérstaklega hollt. Í mínu tilfelli bætast við miklar stýflur í nefi sem ertu til óþæginda.
Lykt af fínkornuðu neftóbaki er gjarnan frískleg myntulykt og jafnvel ávaxtalykt. Svo frískleg að margir sem ekki geta hugsað sér að innbyrða slíkt vilja gjarnan þefa smá af.
Af ímyndarmálum fer minna, helst eru það vel rosknir bændur og hestamenn sem fá sér korn í nefið á góðri stund t.d. í réttum og við önnur tækifæri og gjarnan alvöru neftóbak.

Af munntóbaki hefi ég enga reynslu. Einhverntíman í fyrndinni hef ég sett korn í vör, en líkaði ekki.
Ásjóna þeirra sem neyta munntóbaks í ríkum mæli minnir mig gjarnan á úttroðin hamstur, og er sjaldnast til að fríkka neytandan. En það kemur þó fyrir. Helsti sóðaskapur af völdum munntóbaks er þegar losað er úr grönunum og ekki gætt að losunar stað.

Ég hafði hugsað mér að gefa tóbaki allt að 4 stjörnum, en sökum þess hve nækvæði hlutinn er sterkur í huga mér treysti ég mér ekki til að spandera mikið meira en einni og einni áttundu í stjörnu. Þar sem stjörnukerfið bíður ekki upp á brot af því tagi rúnast það niður í eina stjörnu.

Góðar stundir.