Í svefnherberginu mínu voru í sumar að meðaltali ca. 5-7 flugur á sveimi. Líklegast voru þær fleiri. Þetta voru mjög skipulagðar flugur. Þegar ég var að fara að sofa var ein að troða sér í nefið á mér önnur að traðka á vörurunum mínum og sú þriðja var að sveima í kringum höfuðið á mér eins og hún væri að bíða eftir að röðin væri komið að henni. Svo sá maður aðrar þrjár til fjórar á veggjunum. Þær voru á biðlista.

Sólríku sumri fylgja flugur og ég var ákaflega umburðarlyndur gagnvart þeim lengst framan af. Hinsvegar þegar sumarlok nálguðust var farið að styttast allverulega í pirrurnar á mér. Síðustu 2 -3 vikur hef ég gefið mér allnokkrar mínútur áður en ég lagðist í svefngrúfu til að kála þessum litlu greyjum. Ef mér tókst það var það sama sagan. Það væri eins og fæðst hefði fluga á stundinni í stað þeirrar er lét lífið.

Síðustu tvö kvöld voru mér sem mér væri nóg boðið og ég lagði mikla stund á að kála þeim sem eftir voru. Þó sá ég auman á tveim flugum á vegg sem voru að stunda kynlíf. Þarna var gullið tækifæri til að slá tvær flugur í einu höggi en nei ekki þegar svona stendur á. Ég er ekki algjör sadisti.

Núna rétt áðan gerðist þó svoldið magnað. Enn voru einhverjar 2 -3 flugur að flögra í kringum mig. Ég rétti út báðar hendur. Ein fluga settist á framhandlegg vinstri handar. Ég færði hægri hendina rólega að vinstri hendi og bjó mig undir að slá. Allt í einu lendir önnur fluga ca 5 cm frá þeirri fyrri. Ég hugsaði mig ekki tvistvar um og lét höggið falla. Mér tókst að slá tvær flugur í einu höggi.

Aðeins ein fluga var eftir í herberginu. Hún flögraði út um gluggann.